فوق ستاره سیاست (شیطان بزرگ)!

وقتی تمام مهره های شطرنج در دست یک نفر است و یک بازیگر بیشتر نیست، مشخص است که چه کسی برنده است.

با وضعیت موجود در کشور افغانستان و آشفتگی، وابستگی، ندانم کاری و در عین حال شهرت طلبی و قدرت طلبی رهبران سیاسی ما، آمریکا اگر روز روشن را بگوید که شب است و سیاه را بگوید که سفید است، چاره ای جز پذیرش نداریم؛ چون اختیار با او است که چه کسی را رییس جمهور قرار دهد و چه کسانی را در کنار طالب و القاعده براند و بگوید که با این ها رفیق شوید و بر دولت فشار آورید تا سقوط کند و از طرفی رییس جمهور قرار دادی را هم یا با فشار و یا با توافق به صورت پنهانی با طالبان و القاعده هماهنگ و رفیق گرداند؛ در نتیجه همه می شوند طالب و القاعده و داعش و… .

رهبران طالب و داعش و القاعده هم که کاملا مشخص است پوستین تحجر طالبانی و عقاید مزخرف گروههای افراطی مذهبی را بر تن کرده اند و الا در واقع از خود ترامپ هم رسواتر اند.

به باور من، آمریکا هم افغانستانی ها را دور زده است و هم کشور های همسایه و غیر همسایه دخیل در سرنوشت افغانستان را.

طالبان را روسی و چینی و… جور میکنند که تا هم از این کشور ها امکانات برای طالبان بگیرند و هم اینکه از چاره جویی این کشور ها در مقابل طالبان خیال اش راحت باشد؛ والا ماهیت طالبان آمریکایی هست و هیچ وقت نمی توانند که روسی و چینی و… باشند؛ گرچه به ظاهر از این کشور ها امکانات هم دریافت کنند؛ ولی مزد زحمات طالبان به جیب آمریکا خواهد رفت.

نویسنده: دین محمد ناطقی