فاصله خیلی خیلی زیاد ارگ و دوحه

همزمان با ملاقات های آقایان سیاف و کرزی با آقای عبدالله، ارگ می گوید مذاکرات دوحه در بن بست قرار دارد و اعضای تیم گفتگو می گویند بن بستی وجود ندارد.

اینجا، پارادوکس معناداری وجود دارد و به نظر می رسد که میان ارگ و تیم مذاکره کننده، اختلاف نظر، کاملا جدی است.

بر خلاف تیم طالبان که کاملا یکدست و هم رأی در دوحه حضور دارند، اعضای تیم مقابل، کاملا غیر همگون، متفرق و غیر متشکل هستند. آنها نه میان خود هماهنگ هستند و نه با کابل، هماهنگی سازمانی معنا داری دارند.

آنچه که تیم مذاکره کننده کابل به دنبال آن است، با آنچه که ارگ از مذاکرات دوحه میخواهد، از هم فاصله زیادی دارد.

عبدالله، هفته گذشته، موافقت تلویحی خود را با دولت موقت اعلام کرد و بدو بدو های سیاف و کرزی هم شدت پیدا کرده است.

قرار است در هفته آینده، شورای عالی مصالحه هم رسما تشکیل شود و اولین جلسه خود را برگزار نماید.

همه اینها به این معنیست که طالبان و تیم مذاکره کننده و همچنین رییس شورای عالی مصالحه، تصمیم دارند مسیری را بپیمایند که باب میل ارگ نیست.

گویا چراغ سبز آمریکا به طرف های حاظر در دوحه هم نگرانی ارگ را برانگیخته و به همین دلیل، اشرف غنی حاضر نشد که خلیل زاد را ملاقات کند.

البته در این میان، با اختلاف میان ارگ و تیم مذاکره کننده، دست طالبان بالا تر خواهد بود.
و این وضعیت، چیزی نیست که مردم افغانستان، حس خوبی نسبت به آن داشته باشند.

مردم افغانستان، با اینکه از اشرف غنی دل خوشی ندارند، اما او را نسبت به ملا هبت الله ترجیح می‌دهند.

سید احمد موسوی مبلغ