ظاهر مذاکرات صلح افغانستان «بین الافغانی» است اما غربی ها در پشت صحنه آن هستند

مذاکرات صلح افغانستان میان هیات دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان از تاریخ ۲۲ سنبله در دوحه، پایتخت قطر آغاز شد و علیرغم نشست های مکرر گروه های تماس دو طرف، تاکنون حتی بر طرزالعمل مذاکرات نیز توافق نشده است.

در این راستا «دکتر علی واحدی»، کارشناس و آگاه مسائل سیاسی افغانستان ابعاد مختلف مذاکرات صلح افغانستان را تشریح کرده است که متن کامل آن را در زیر مشاهده می کنید:

آیا ممکن است نظام امارت طالبان باز هم در افغانستان ایجاد شود؟

مساله قانون اساسی ارتباط به مردم دارد و مردم باید آن را تعیین کند و آرای مردم چیزی را تعیین می کند که عقلانیت آن را تقاضا کند.

ادعای طالبان این است که باید قانون اسلامی در افغانستان اجرا شود، اما این گروه اصرار دارد که باید نظام افغانستان امارتی باشد در حالی که با جمهوریت هم می شود یک حکومت اسلامی داشت. حکومت و ساختار اسلامی باید طبق اصول قانون اساسی ساخته شود و هم طالبان وهم دولت باید بفهمند که مردم هوشیار شده اند.

آن زمان گذشت که از راه غلبه می شد کشور را فتح کرد؛ طالبان به دستور آمریکا و با سرمایه عربستان سعودی تشکیل شد و بعد از اینکه بر افغانستان تسلط یافتند دلشان خوش بود که تا قیامت امارت خود را دارند اما خبر ندشتند که آنها به عنوان یک ابزار از طرف آمریکا به کار گرفته شده اند و آمریکا بعدا به بهانه پناه دادن طالبان به بن لادن به افغانستان حمله کرد.

طالبان باید بفهمند که فریب خورده اند و ابزار دست قرار گرفته اند. آمریکا شیطان بزرگ برای امت اسلامی است و طالبان باید از خواب غفلت بیدار شوند. به زور و قلدری نمی توان حکومت کرد و این نوع حکومت دوام ندارد.

دولت نیز باید درس عبرت بگیرد و از این غرور و غفلت بیدار شود که با پشتیبانی آمریکا تا ابد می تواند حکومت کند؛ لذا بهترین راه این است که به مردم و اسلام تکیه شود.

آیا مذاکرات صلح افغانستان کاملا بین الافغانی است و کشورهای خارجی در آن نقش ندارند؟

از اینکه دولت و طالبان به توافق نمی رسند معلوم می شود که فشارهای غیر مستقیم و ناپیدای خارجی وجود دارد. دولت و طالبان مواردی را پیش می کشند که به جای حل کردن مسائل مشکل زا هستند.

ظاهر قضیه طوری است که این مذاکرات بین الافغانی است اما در پشت صحنه غربی ها، آمریکا و ناتو است.

برخی کشورهای عربی که با رژیم اسرائیل روابط برقرار می کنند نیز در افغانستان بی تفاوت نیستند و نمی خواهند در افغانستان حکومت اسلامی و مردمی ایجاد شود؛ چون در این صورت یک تو دهنی برای آمریکا و چراغ سبزی برای فلسطین و آزادی قدس است.