طالب واقعی کیست: ملا محمد اختر یا ملا محمد رسول؟

پیام آفتاب نوشت:

مرگ ملا عمر به همان اندازه که برای خود طالبان شوم بود برای دولت وحدت ملی نیز پیامدهای منفی داشت. پس از مرگ ملا عمر طالبان دچار دو دستگی شدند: خویشاوندان ملا عمر و ملا داد الله با ملا اختر منصور بیعت کردند اما دسته دیگری از طالبان علم مخالفت بر افراشته ملا اختر منصور را دست نشانده سازمان جاسوسی پاکستان (آی اس آی) خواندند. این گروه مخالف سرانجام ملا محمد رسول را به رهبری انتخاب کردند.

کمی بعد ملا داد الله نیز نه تنها به صف مخالفان ملا محمد اختر منصور پیوست که در برخی موارد با نیروهای وفادار به وی درگیری مسلحانه نیز پیدا کرد.

بر اساس اعلام رسانه‌ها در مرگبارترین درگیری بین دو گروه رقیب طالبان در روز یک شنبه ۷۰ تن کشته شدند. در این نبرد خونین از گروه ملا داد الله که گفته می‌شود از سوی داعش حمایت می‌شود ۱۰ تن و از گروه ملا محمد اختر منصور که چندی پیش رهبری طالبان را به عهده گرفت ۶۰ تن کشته شدند.

غلام جیلانی فرخی، آمر امنیت ولایت محل درگیری، این جنگ را تأیید نمود.

حاج محمد نصرت یار، ولسوال منطقه، نیز گفت: «گروه داد الله از سوی داعش حمایت می‌شد.»

وی افزود در جریان این درگیری طالبان، گروه ملا محمد اختر منصور ۳۰ جنگجوی وابسته به گروه داعش را به اسارت گرفته است.

یکی از پیامدهای منفی عمده مرگ ملا عمر برای دولت وحدت ملی به تعویق افتادن گفت وگوهای صلح بود: مذاکراتی که مرحله اول آن به وساطت پاکستان انجام شده بود.

جدای از اما و اگرهای مربوط به دور اول مذاکرات صلح که در شروع به کار دولت وحدت ملی صورت گرفته بود، این گفت و گوها به نظر می‌رسید بتواند دریچه تازه‌ای از امید برای رسیدن به صلح را در دل مردم افغانستان زنده کند.

به تازگی طالبان مخالف ملا اختر منصور برای گفت وگوهای صلح با دولت وحدت ملی اعلام آمادگی کرده‌اند.

این گروه جدا شده طالبان ملا محمد رسول را به رهبری انتخاب کرده‌اند.

ملا عبدل منان، معاون ملا محمد رسول، روز شنبه هفته جاری به بی‌بی‌سی گفت در صورتی که نیروهای خارجی به طور کامل افغانستان را ترک کنند، این گروه از طالبان آمادگی گفت وگوهای صلح با دولت افغانستان را دارد.

ملا عبدل منان تأکید کرد ملا محمد اختر منصور ملا عمر را کشته و بسیاری از اعضای کلیدی طالبان را شکنجه کرده است.

ملا محمد رسول در زمان حکومت طالبان والی ولایات نیمروز و فراه بود.

این گروه جدا شده طالبان ملا عبدل منان را به عنوان معاون رهبر، منصور داد الله و ملا شیر محمد آخوند زاده را به عنوان معاونان در امور نظامی و ملا باز محمد حریص را به عنوان معاون در امور سیاسی انتخاب کرده‌اند.

اکنون اما نباید به این ندای طالبان جدا شده دل خوش بود چراکه روند مذاکرات صلح دولت وحدت ملی با طالبان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، طالبان چند دسته شده‌اند، امنیت در ولایات مختلف افغانستان وخیم است و سران دولت وحدت ملی در یک آشفتگی روحی و روانی از یک طرف اعتماد مردم را از دست داده‌اند و از طرف دیگر تحت فشار طرفداران تندرو خویش بر سر تقسیم چوکی‌ها به توافق نمی‌رسند: یکی نصب می‌کند و دیگری عزل، وزارت دفاع با سرپرست اداره می‌شود و نیروهای امنیتی افغانستان علی رغم جانفشانی‌های انفرادی فاقد مدیریت صحیح در سطح کلان می‌باشند.

بر اساس اعلام رسانه‌ها ماه اکتبر خون بارترین ماه در سال ۲۰۱۵ بوده است. با خروج نیروهای نظامی بین‌المللی از افغانستان گراف نا امنی در کشور در مقایسه با نه ماه اول به طرز بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است.

آمار اما نشان می‌دهد که برخلاف افزایش تلفات نیروهای امنیتی افغانستان و طالبان تلفات ملکی در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵ کاهش یافته است: در ماه اکتبر، ۴۲۸۰ فرد ملکی کشته شده است که در مقایسه با ماه سپتمبر ۲۸ درصد افزایش را نشان می‌دهد.

در ماه اکتبر، ۳۷۳۳ شورشی طالب کشته شده است که در مقایسه با سپتمر ۳۹ درصد افزایش یافته است.

بر اساس آمار اعلام شده از سوی وزارت دفاع و وزارت داخله در ماه اکتبر همچنین ۴۸۰ نیروی امنیتی افغان و ۱۶ نیروی نظامی بین‌المللی جان خود را در درگیری‌های مختلف از دست داده‌اند.

تلفات ملکی در ماه اکتبر نسبت به دسمبر ۱۸۰ درصد کاهش داشته است. در این ماه ۲۲۴۸ تن زخم برداشته‌اند که ۱۸۶۵ تن آنها از طالبان بوده است.

بر اساس آمار فوق به طور کلی ۸۹۷ واقعه جنگ و نا امنی در ماه اکتبر رخ داده است که در مقایسه با سپتمبر ۳ درصد افزایشُ را نشان می‌دهد. در ماه اکتبر همچنین حملات طالبان و دیگر گروه‌های شورشی ۷ درصد و حملات نیروهای امنیتی افغان ۱۰ درصد افزایش یافته است.

ولایت هلمند با ۹۳ مورد نا امنی در ردیف اول ولایات نا امن و ولایات ننگرهار، غزنی، کندوز و فاریاب به ترتیب در رده‌های دوم تا پنچم قرار دارند. همچنین در ماه اکتبر ۵۴۲ نیروی شورشی دستگیر شده‌اند.

طالبان نیز ۴۰ نیروی امنیتی و ۳۶ فرد ملی را در ماه اکتبر به اسارت گرفته‌اند.

در چنین فضایی باید گفت که وضعیت مذاکرات صلح دولت وحدت ملی با طالبان نسبت به گذشته بسیار بدتر شده است: اکنون تشخیص اینکه با کدام طالبان باید مذاکره کرد بسیار سخت‌تر از گذشته شده است.

دولت وحدت ملی به جای اتلاف وقت روی پروسه صلح که طرف مشخصی ندارد می‌بایست به بهبود وضعیت امنیتی بپردازد و سپس از موضع برتر نظامی و سیاسی در مورد طالبان تصمیم بگیرد.