طالبان سهم شیر می‌خواهند!

طالبان بارها از موضعِ دیپلماتیک و غیرواقعی اعلام کرده‌اند که به دنبال کسب قدرت مطلق در افغانستان نیستند و حتی گفته‌اند که هر حکومتی که مورد توافق جمعی باشد، آن‌ها نیز به آن تن خواهند داد؛ حتی اگر پادشاهی ظاهر شاه باشد.

روز گذشته اما زلمی خلیلزاد، فرستاده‌ی ایالات‌متحده در افغانستان آشکارا از روی خواسته‌های غیر مشروع، ناعادلانه و اشتهای سیری‌ناپذیر طالبان به قدرت، پرده برداشت و اظهار کرد که «طالبان در تقسیم قدرت سهم شیر را می‌خواهند».

این تمثیل خلیلزاد دورویی و فریبکاری طالبان و خواست‌های شوم پشت پرده‌ی آنان را نشان می‌دهد. افزون براین، اظهارنظر برخی از رهبران طالبان مبنی بر اینکه “با هر معامله‌ای که قدرت مطلق در افغانستان را به طالبان واگذار نکند مخالف‌اند”، نیز بیانگر تضاد میان شعار و عمل طالبان و فریبکاری و دورویی در ظاهر و باطن آن‌هاست. طالبان در دیپلماسی مانند روباه به حیله‌گری و تزویر می‌پردازند تا اعتماد مردم را به خود جلب کنند و افکار عمومی را تحت تأثیر بیانیه‌های خود قرار دهند. در پس پرده و مذاکره با اربابان خود (پاکستان و آمریکا) اما اشتها و شهوت شیر دارند و هرگز به سهم اندک قانع نمی‌شوند.

اساساً از نگاه طالبان جنگ آن‌ها در افغانستان برای تقسیم قدرت نیست تا بر سر چندوچون آن چانه‌زنی کرده و با دیگر گروه‌ها و حکومت فعلی وارد معامله شوند، بلکه جنگ برای احیای مجدد امارت طالبانی و برپایی شریعتِ طالبانی است. ازاین‌رو، طالبان تقسیم قدرت را در ذاتِ خود با ایدئولوژی امارت در تضاد می‌بینند. در خوشبینانه‌ترین حالت، گروه شورشی طالبان تنها آن گروه‌هایی را در قدرت شریک خواهد ساخت که تسلیم قدرت و اراده‌ی طالبان شده باشند و در این صورت نیز فقط در راستای اهداف و ایدئولوژی امارت طالبانی به آن‌ها سهم اندکی داده خواهد شد.

دکتر سید یحیی موسوی