شورای مصالحه ملی و چالش‌ها

پس از شش ماه، امروز اولین جلسه شورای مصالحه در کابل برگزار گردید.

افتتاحیه آغاز به کار کمیته رهبری این شورا، همزمان است با جلسات تیم های مذاکره کننده در دوحه بر سر آجندای مذاکرات.

خوب، آغاز به کار کمیته رهبران، اقدام خوبیست، اما به نظر می‌رسد که با چالش هایی نیز رو بروست.

ترکیب رهبری شورا، به گونه ای نیست که رضایت تمام چهره ها را جلب کند.
صرف نظر از اینکه افراد موثری چون نبیل و‌ فرخنده زهرا نادری و…. از لیست کمیته به دستور رییس‌جمهور خط خورده اند، کسانی همچون صلاح الدین ربانی و‌حکمتیار، از ریشه با این شورا مخالف هستند. مضاف بر این‌ها، چهره های دیگری هم هستند که این شورا را کماکان مجمعی از تیکه داران قومی فاقد وجاهت میدانند و معتقدند باید نیروهای جوان تر و کارا تر، زمام امور را به دست بگیرند.

مسأله دیگری که شورا با آن دست به گریبان است، اختلاف عمیق خواسته های کابل و طالبان است که کار تعیین آجندای مذاکرات را به شدت سخت می‌کند.

همچنین به نظر می‌رسد همچنان که شورا نتوانسته رضایت کابل نشینان را فراهم کند، فاصله زیادی با آنچه که تیم دولت در دوحه به دنبال آن است نیز دارد.
شواهد گویای این است اعضای تیم مذاکره کننده دولت در دوحه، خیلی هم از کابل حرف شنوی ندارند و به دنبال لابی گری های خود هستند.
برخی نیز مستقیم و غیر مستقیم حرف از حکومت موقت میزنند و احتمال از رهگذر فعال شدن شورا و داغ شدن مذاکرات دوحه، به دنبال ایجاد تغییرات در حکومت هستند.

این چالش‌ها، کار شورا را به شدت مشکل کرده است.
در واقع، اعضای این شورا، در چند جهت متضاد و با چند قوت مختلف، در حال چلنج هستند و از اینرو، پیروز برآمدن از این میدان، خیلی سخت است.

سید احمد موسوی مبلغ