سنگینی کفه ناامیدی بر امیدواری

  • انتشار: ۲۸ دلو ۱۳۹۸
  • سرویس: دیدگاهسیاست
  • شناسه مطلب: 78314

مذاکرات، بین طالبان و آمریکا به پایان رسیده و پیش‌نویس توافق‌نامه صلح، آماده شده است. قرار است تا کمتر از دو هفته دیگر این توافق‌نامه بین طالبان و آمریکا با حضور جامعه جهانی، در قطر به امضا برسد. پس از امضای توافق‌نامه، پنج هزار تن از زندانیان طالبان از زندان‌های دولت افغانستان آزاد خواهند شد و سپس این گروه، هزار تن از زندانیان دولت را نیز آزاد خواهند کرد. تاکنون درباره نشست بین‌الافغانی تصمیمی گرفته نشده است. این اطلاعات را امروز «عبدالسلام حنفی» عضو ارشد دفتر سیاسی طالبان در دوحه، تأیید کرد.

در همین حال گروه طالبان در یک مطلب رسمی تحت عنوان «اختیار غلام در دست ارباب/ بادار»، باردیگر گفتگو با دولت افغانستان را رد کرد و آن را ضایع کردن وقت دانست. در بخشی از این مطلب با اشاره به رهایی و تبادله «انس حقانی» که دولت افغانستان آزادی او را خط قرمز خود دانسته بود، آمده است که نباید به خطوط سرخ و زرد «رژیم بدون صلاحیت» توجه کرد. از سوی دیگر، سه هفته پیش «ملاعبدالغنی برادر» مسئول دفتر طالبان در قطر، با صراحت از استقرار نظام طالبان در کابل خبر داد.

تا جایی که سخن از به میان آمدن صلح است، جای امید هم هست اما با توجه به پازلی که آمریکا برای آینده افغانستان طراحی کرده است، کفه ناامیدی بر امیدواری، سنگینی می‌کند. جورچین آمریکا برای افغانستان، چند قطعه مفقوده دارد که افغان‌ها هر چه سعی کنند تصویر درستی از اوضاع کشورشان بسازند، موفق نخواهند شد. در پازل آمریکایی، تنش و بحران، جزو نقطه‌های کور تصویر است تا تداوم حضور امریکا را در افغانستان و منطقه تثبیت کند.

سخن آخر این که احتمالاً توافق‌نامه صلح بین طالبان و آمریکا امضا می‌شود اما این به معنای پایان بحران در افغانستان نیست. افغانستانی‌ها روزهای دشواری خواهند داشت. تنها روزنه امید در عدم اجرای نقشه آمریکا برای افغانستان است. این که چه کسی می‌تواند برنامه آمریکا را برای افغانستان ناکام بگذارد، هنوز پاسخی برای آن وجود ندارد.

محمد مرادی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟