سفر پمپئو بی نتیجه نبود/ حداقل برای آمریکا

سفر اعلام نشده و ناگهانی وزیر امور خارجه آمریکا به کابل و ملاقات های فشرده او با غنی و عبدالله، عده ای را بر آن داشت که از حکومت پنجاه پنجاه دیگری سخن برانند.

اما واضح بود که پمپئو قصد پیروی از سنتی که جان کری مبتکر آن بود را ندارد و اساسا به دنبال حل مشکل و بحران سیاسی در افغانستان نیست.

او بلافاصله پس از ترک کابل به قطر رفت تا با ملا برادر دیدار کند و پیگیر اجرایی شدن بند های موافقت نامه صلح آمریکا و طالبان باشد.

و البته به صورت هم‌زمان، از خبر کاهش چشمگیر کمک های مالی آمریکا به افغانستان سخن گفت. خبری که معنی آن، أعمال فشار شدید آمریکا بر حکومت افغانستان است

مدت زمان زیادی تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی نمانده و ترامپ که از مذاکرات خود با کره شمالی و نیز خروج از برجام با هدف تحت فشار قرار دادن ایران، دستاورد قابل ملاحظه و عرضه ای ندارد، قصد دارد از مذاکرات صلح با طالبان به عنوان تنها گزینه قابل عرضه به مردم آمریکا استفاده مطلوب نماید.

بحران جهانی کرونا، هم آمریکا، هم افغانستان و هم سایر کشورهای ذیدخل در مسایل افغانستان را به شدت درگیر خود نموده است و حجم بحران به حدی است که همه طرف ها از جمله دو رقیب اصلی سیاست در داخل کشور نیز سر در گریبان سکوت فرد برده و ترجیح دهند که پس از فروکش کردن بحران، رقابت خود را از سر بگیرند.

این سکوت و آرامش جناح های سیاسی در داخل افغانستان، به صورت طبیعی، پروسه صلح آمریکا و طالبان را نیز تخت تأثیر قرار می‌دهد.
اولویت مهار کرونا، در شرایط کنونی بیش از آزاد سازی پنج هزار زندانی طالب و یا مذاکره با طالبان است.

اگر این سکوت و آرامش نسبی تداوم پیدا کند و مفاد موافقتنامه صلح میان آمریکا و طالبان اجرایی نشود، آن وقت حتی همین ابزار نیز در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو در آمریکا، نمی‌تواند به کار ترامپ بیاید.

بنابراین ساده انگارانه است که ما خیال کنیم تا آمریکا و پمئو به قصد حل بحران سیاسی افغانستان به کابل سفر کرده است.
بلکه در خوشبینانه ترین حالت باید بگوییم که هدف او از این سفر، شعله ور کردن آتش زیر خاکستر بود.

غنی، امکانات دولتی و استقرار در حکومت را وجه امتیاز و قدرت خود میداند و عبدالله از جغرافیا و نیروی انسانی و پایگاه مردمی گسترده ای بهره مند است.

بالانس و‌ موازنه قدرت به گونه ایست که هر دو به پیروزی امیدوارند و اضافه شدن اندک وزنه ای به قدرت خود را می‌توانند به عنوان عامل پیروزی احتمالی تلقی کرده و استارت فعالیت میدانی را برای بیرون کردن رقیب از میدان بزنند.

چراغ سبز آمریکا، می‌تواند یکی از این وزنه ها محسوب شود. چراغ سبزی که مدتهاست از سوی پمپئو به هر دو طرف درگیر، نشان داده می‌شود و گویا در مذاکرات شب گذشته نیز، این اتفاق افتاده است.

بنابراین، سفر وزیر خارجه آمریکا به کابل را می توان سرآغاز عملیات بحران سازی در افغانستان به منظور اجرای توافقات صلح آمریکا و طالبان دانست.

سید احمد موسوی مبلغ