سبک مدیریتی اشرف غنی

جمع بندي يك گفتگوي چند نفري در مورد مديريت رئيس جمهور غني:

– از همان آغاز روشن بود كه آقاي غني با دشواري مي تواند به افراد اعتماد كند.

-او سيستم تعريف شده اداره را ضعيف و ناتوان مي دانست و معتقد بود كه آماده كردن اين سيستم زمان زيادي كار دارد و بايد چاره اي ديگر انديشيد.
در نتيجه:
فكر مي كرد اداره هاي با صلاحيت موازي با وزارت ها زير نظر خودش در ارگ ايجاد شود. اين اداره ها كار را زودتر و سريع تر انجام مي دهند و چون زير نظر رئيس جمهور هستند، اشتباه كمتري مي كنند. همين كار را انجام داد.
پيامد اين سبك مديريت:

-اداره هاي موازي با صلاحيت ايجاد شد و آدم ها و نهادهاي با صلاحيت نزديك به رئيس جمهوري فراوان شدند.

-با توجه به اينكه آقاي غني دير بالاي افراد اعتماد مي كند و زود بدگمان مي شود اين اطرافيان مجبورند، به جاي هماهنگي، راه جلب نظر و تملق را در پيش گيرند، براي تخريب همديگر رقابت كنند و هر روز تلاش كنند خود را به رئيس جمهوري نشان دهند.

-ارتباط اداري مستقيم ميان وزارت خانه ها كه ماشين اصلي كار است با رياست جمهوري قطع شده و ورود افراد و نهاد هاي ميانجي، سبب عدم همكاري وزارت خانه ها، نگاه منفي وزرا و بوروكرات ها به نهاد هاي تازه تاسيس درون ارگ، ترس مسئوولان وزارت خانه ها از ذهنيت سازي منفي نزد رئيس جمهوري توسط اين حلقه مصاحبان و در نتيجه عدم هماهنگي و همكاري ميان پيكر اداري و تصميم سازان شده است.

-هر يك از مقربين درگاه و از حلقه نزديك به رئيس جمهوري، گروهي را وارد سه اتاق اندروني قدرت در ارگ ( اداره امور، شوراي امنيت و دفتر رئيس جمهوري ) كرده اند تا نفوذ خود را حفظ كنند. اين افراد از منظر كارايي و دانش كاري، ضعيف هستند و صرفا براي تقويت و نمايش حضور و نفوذ همان حامي خود كه او را استخدام كرده كار مي كنند.

نویسنده: شجاع محسنی