سبب هلاک خود و مرگ دیگران نشویم!

نظام هستی، نظام علت و سبب و قانونمندی است؛ و برمبنای روشمند مدیریت می شود. بطور مثال “هرکنشی، واکنشی دارد” که این موضوع هم منطقی است که عقل آن را می پذیرد، و هم علم تجربی آن را تایید کرده است.
در شرایط کنونی ویروس کرونا در سطح جهانی گسترش یافته و هزاران هزار انسان به آن مبتلا شده اند، منطق و علم حکم می کند که با آن برخورد روشمند و موثر صورت گیرد. بکاربستن دقیق این کنش سبب شده است که هزاران انسان از گرفتارشدن به آن مصئونیت یابد و هزاران انسان گرفتارشده بهبود یابند.

اما با تاسف عده ای -بخصوص در جامعه ما- به اشتباه یا درک نادرست از آدرس دین و منابع دینی به این موضوع وجهه ماورایی داده و در برابر علم و عقل بشری موضع تردیدآمیز گرفته اند. این موضع نادرست سبب شده است که از یک سوی وضعیت روزبروز بحرانی تر گردد و جان صدها انسان به خطر بیافتد؛ از جانب دیگر باطل بودن فرضیات شان آشکار شود؛ ولی آنان هم چنان بر مواضع بطلان شده سماجت نشان می دهند. مسئله نگران کننده این است از آنجایی که فرضیات آنان با احساسات و عواطف و برداشت های سطحی جامعه ارتباط دارد، چشم انداز بسیار وخیمی پیش بینی می شود.

با در نظرداشت موارد فوق و اهمیت نگرانی های جدی کنونی، و تعمق خردورزانه به مفاهیم و باورها و موضوعات عینی-هم چون کرونا- به چنین کسانی باید گفت براساس همان باورهای دینی نه خود را به هلاکت اندازید، و نه سبب مرگ دیگران شوید. این آموزه هم دینی است، هم منطقی و علمی. برای نجات خود و خوش بختی دیگران از فرضیه های نادرست و باطل شده که منابع دست اول دینی نیز آن را مردود می داند، دست بردارید و به خرد و دانش روی آورید. طبیعت سنگ اینست که هرگاه به شدت باچیزی برخورد کند، خاصیت شکنندگی پیدا می کند؛ حال آن چیز یا دندان پیامبر باشد یا شیشه. همینطور خاصیت شمشیر برندگی است و خاصیت زهر مسموم کردن و کشتن، حال چه در مورد یک شخصیت دینی بارز باشد یا یک ادم عادی. سنگ و شمشیر و زهر هنگامی اثر گذاری خود را از دست خواهند داد که از مجرایش واکنش نشان داده شود. اگر این واکنش عمل نکرد، اثر خود را میگذارند.

بنابراین بهتر است بجای پافشاری به باورهای نادرست، به خرد و علم روی آوریم، و مسیر زیستن و بقا را از مجرای علت و سبب بپیماییم. چنین رویکردی خودش نشان دهنده فهم و درک درست از عقاید و باورها است.

شکور اخلاقی