زلمی خلیل زاد: هدف آمریکا از فشار بر ایران عادی سازی روابط بین دو کشور است

زلمی خلیل زاد سفیر سابق آمریکا در افغانستان و عراق در مقاله در یکی از روزنامه های آمریکایی نوشته است که هدف اصلی آمریکا از فشار بر ایران، دست یافتن به یک توافق و عادی سازی رابطه ی دو کشور است.

زلمی خلیل زاد سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل (2007-2009) نوشت: شاید قابل توجه ترین پیام همراه سخنان چندی پیش مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در باره ایران، نمایش تمایل به مذاکرات با هدف دستیابی به توافقی فراگیر و گسترده منجر به عادی سازی روابط دو کشور باشد.

خلیل زاد دیپلمات سابق آمریکایی در مقاله ای که روزنامه واشنگتن پست دیروز (یکشنبه) چاپ کرد، با تاکید بر پیش بینی مذاکره تهران و کاخ سفید نوشت: خروج دولت دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا از توافق هسته ای ایران و سخنان مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا، واکنش های گوناگونی را برانگیخت. برخی از موضع سرسختانه تازه استقبال و اما بیشتر صاحبنظران از آن ابراز نگرانی و انتقاد کردند.

منتقدان این موضع، دولت ترامپ را به جنگ طلبی یا تلاش برای تغییر حکومت ایران متهم و برخی دیگر هم این راهبرد را غیر واقع بینانه توصیف کردند.

با این حال در رویکرد کاخ سفید نسبت به ایران، امکان منطقی برای پیشرفت وجود دارد، زیرا نکته بسیار مهمی که به نظر می رسد توسط بسیاری از مفسران نادیده گرفته شده، ابراز تمایل دولت ترامپ برای مذاکره با تهران به رغم تشدید فشارهای ضدایرانی است و از این رو سیاست فشار، سپس مذاکرات و دستیابی به توافق به این معنا است که دستیابی به توافقی فراگیر میان تهران و واشنگتن، غیرقابل تصور و ناممکن نیست.

شاید قابل توجه ترین پیام همراه سخنان پمپئو، نمایش تمایل به حضور تهران پای میز مذاکرات به منظور دستیابی به توافقی فراگیر و گسترده باشد که منجر به عادی سازی روابط دو کشور خواهد شد.

سفیر اسبق آمریکا در افغانستان و عراق همچنین ادامه داده است که هر چند احتمال دارد اقدام ها و روش های اعمال فشار ترامپ تهران را مجاب نکند، اما این امکان هست تا برای مذاکره ترغیب شود.

ایرنا می نویسد؛ با اینکه تهران اکنون به پذیرش پیشنهاد گفت وگوی مستقیم با ایالات متحده تمایلی نشان نمی دهد و توجه خود را بر دستیابی به توافق با اروپایی ها برای دریافت غرامت زیان های ضدبرجامی در پی خروج آمریکا از توافق هسته ای متمرکز کرده است، اما احتمال دارد به صورت ذهنی گزینه های دیگر خود را بررسی کند.

از نگاه نویسنده مقاله، ناامیدی از اروپا در برابر آمریکا برای ادامه حضور در بازار ایران، مخاطرات از سرگیری برنامه هسته ای فرابرجامی با احتمال قرار گرفتن اروپا کنار واشنگتن علیه تهران، مواجهه با احتمال مطرح شدن گزینه زور توسط واشنگتن، پیامدهای منفی مختلف اجتماعی و اقتصادی بازگشت تحریم ها (یکجانبه) و پایان حمایت چین و روسیه از ایران در حالیکه روابط با این دو کشور برای جمهوری اسلامی مهم به شمار می رود، دلایلی است که سبب می شود مقام های ایرانی گزینه مذاکره مستقیم با کاخ سفید را در نظر بگیرند.

خلیل زاد در باره دلایل دیگر پیش بینی خود برای عملی شدن مذاکره مستقیم تهران و واشنگتن نوشته است: محاسبه های ایران مطمئنا براساس ارزیابی از تاثیر راهبرد ایالات متحده شکل دهی خواهد شد. از سوی دیگر، رسیدن به پیشرفت واقعی در مذاکرات این کشور و کوریای شمالی، تاثیر مفید و مثبتی بر جمهوری اسلامی خواهد گذاشت تا ترغیب مشارکت در مذاکرات با آمریکا شکل گیرد.

سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل در پایان نوشتار چنین نتیجه می گیرد که هر چند تهران اکنون آماده ورود به مذاکرات مستقیم با واشنگتن نیست، اما ممکن است در ادامه اقدام های ضدایرانی واشنگتن، رویکرد کنونی خود را تغییر دهد و مایل به آغاز مذاکره ای شود تا شاید نشست هایی بر اساس منافع دو کشور و در نهایت عادی سازی روابط شکل گیرد.