دوستم؛ با ثبات یا بی ثبات؟

  • انتشار: ۱۳ قوس ۱۳۹۸
  • سرویس: دیدگاه
  • شناسه مطلب: 71755
جنرال دوستم

دیدار میلر و دوستم، فی نفسه، عجیب ودارای اهمیت است، اما کیفیت آن، ارائه یک تحلیل دقیق از پشت پرده این ملاقات را دشوار کرده است.

عده ای معتقدند که این دیدار، سرآغاز فروپاشی جدیدی در اردوگاه مخالفان غنی است.
از نظر این عده، میلر با هدف تطمیع یا تهدید جنرال، به دیدار او رفته و نصب مدال بر سینه جنرال نیز، استفاده از حربه همیشگی چماق و هویج است.

این سخن بدین معناست که میلر، پیام روشنی از واشنگتن به جنرال ارسال کرده مبنی بر اینکه گزینه مورد نظر آمریکا برای سکانداری آینده سیاست افغانستان، آقای غنی است و چنانچه دوستم تمایل دارد تا از پرونده های سنگینی همچون اختلاس، سوء استفاده از قدرت و مهمتر از همه، ادعای ایشجی، خلاصی یابد، و مدالهای رنگارنگ و زیبای دیگری نیز بر سینه خود بیاویزد، بهتر است با پشت کردن به یاران فعلی، به اردوگاه غنی بپیوندد.

دیدار جنرال میلر با جنرال دوستم

البته به لحاظ منطقی، در صورتی که فی الواقع نیز امریکا، غنی را به عنوان گزینه اصلی خود انتخاب کرده باشد و آمدن طالبان در راس هرم قدرت، چندان نزدیک به واقع نباشد، این تحلیل میتواند جدی گرفته شود. چرا که در صورت تداوم اختلاف میان تیم های دولت ساز و ثبات و همگرایی، و حرکت کشور به سوی قطب بندی شمال و جنوب، نقش دوستم در حمایت از تیم ثبات و همگرایی در ولایات شمالی در نزاع ها و کشمکش های احتمالی، کاملا برجسته و سرنوشت ساز است و حمایت آمریکا ا از غنی به منظور حفظ او در قدرت، تنها در سایه مهار دوستم، ممکن خواهد بود

اما از سوی دیگر، عده ای نیز معتقدند که ملاقات میلر و جنرال دوستم، دقیقا با هدف برجسته سازی نفش جنرال، و تطهیر او از اتهامات، با هدف تقویت اردوگاه مخالفان غنی صورت گرفته است.

در این تحلیل، غنی، مهره ای است که زمان حذف او از میدان بازی به سرعت در حال نزدیک شدن است، اما دسترسی گسترده او به ابزار های حفظ قدرت، ممکن است خارج کردن او و هم تیمی هایش از بازی را با چالش مواجه سازد.

اینجاست که تقویت عناصری چون دوستم که توان بازی در شرایط حساس و تغییر معادله را دارند، میتواند به عنوان برگ برنده در روزهای آتی، مفید و موثر واقع شود.

طرفداران این دیدگاه معتقدند که ملاقات عالی ترین مقام نظامی آمریکا با جنرال دوستم، حاوی پیام روشنی به آقای غنی مبنی بر نزدیک شدن او به آخر خط است.
مطابق این تحلیل، تیم دولت ساز، بازنده انتخابات ریاست جمهوری است، اما بر خلاف واقعیت های موجود و نیز بر خلاف نظر آمریکا، تمایلی به واگذاری قدرت ندارد. در چنین شرایطی، برجسته سازی نیرویی که توان شاخ و شانه کشیدن در میدان های مختلف از جمله میدان جنگ و درگیری نظامی را داردو از جغرافیا و نیروی انسانی یک دستی نیز برخوردار بوده و اتهام ارتباط با کشور های مخالف آمریکا را نیز ندارد، قطعا حائز اهمیت است.
توجه آمریکا به جنرال دوستم، در تقابل احتمالی شمال و جنوب، به معنای اینست که آمریکا، عزم خود برای ساقط کردن غنی را جزم کرده، اما می‌خواهد به جای مداخله مستقیم، از ابزار های داخلی، برای رسیدن به این هدف استفاده نماید.

در این میان، آنچه که عمدتا، صاحب نظران به آن تاکید کرده اند، نقش کلیدی آقای دوستم در تغییر قاعده بازی است. اما آنچه که غالبا نسبت به آن غفلت ورزیده اند، نقش مداخله گرانه آمریکا در مسائل داخلی افغانستان است.

اینکه آینده سیاسی و تعیین رئیس جمهور افغانستان، متاثر از تصمیمی باشد که در واشنگتن برای رهبران سیاسی کشور اتخاذ میشود، لکه ننگی بر جبین آنان خواهد بود و مادامی که اختلافات و بحران های سیاسی کشور به صورت بومی و بین الافغانستانی حل و فصل نشود، کسی در این کشور، روی خوشی و آسایش را نخواهد دید.

نویسنده: سید احمد موسوی مبلغ

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟