دور زدن پروسه دوحه و برگزارى نشست انقره نسخه دقیق و محکمى براى حل منازعه افغانستان نیست

روند دوحه، هرچند کُند و آرام، باید ادامه یابد. دوحه، آرام آرام بناى گفتمان صلح مبتنى بر واقعیت هاى اجتماعى افغانستان را اساس گذارى مى کند و دو طرف، سرانجام به یک توافق ناظر بر امکان هاى سیاسى جامعه افغانستان تمکین خواهند کرد.

دور زدن پروسه دوحه و برگزارى نشست انقره که همه نقش ها را قدرت ها خواهند داشت، نسخه دقیق و محکمى براى حل منازعه افغانستان نیست چون مبتنى بر گفتاورد داخلى صلح نمى باشد. نشست انقره زمانى مفید است که در فرجام مذاکرات معطوف به نتیجه دوحه برگزار شود.

امریکایى ها فقط به دنبال این هستند که نشان دهند مبارزه با تروریسم و جنگ افغانستان از آغاز تا انجام به دست آنها بوده و هنوز قدرت مدیریت و معمارى این فرایند را دارند، نه شکست خورده اند و نه اجازه دخالت در مدیریت و در نظم هژمونیک را به دیگران داده اند. سرانجام کار افغانستان، براى واشنگتن اهمیتى ندارد.

آقاى غنى و تیم حاکم اگرچه اعتقادى به ارزش راى ندارند و از دل بدنام ترین انتخابات ها به قدرت رسیده اند، در اینکه روى انتخابات زودهنگام ( که قطعا در چنین انتخاباتى این تیم نباید نامزد باشد ) تاکید مى کنند، محق هستند.

مشکل ارگ اما این است که به حمایت خارجى عادت کرده و در یک پارادوکس سیاست خارجى، حتى براى مخالفت با امریکا نیز نیازمند امریکا مى باشد و تلاش دارد ثابت کند که حرف خلیلزاد حرف امریکا نیست.

بناى اعتماد مردم و نیروهاى سیاسى به دولت در سال هاى اخیر ویران شده و هیچ ظرفیت مردمى نمانده تا حکومتگران بتوانند روى آن اتکا کنند و از طریق مقاومت داخلى نظر خارجى ها را تغییر دهند.

شجاع حسین محسنی