دشمن باید تعریف شود

بر اساس اندیشه ی اصالت قدرت؛

اصل در  سیاست؛ منافع و سود محوری است، احساسات و عواطف در سیاست جایگاه واقعی ندارد، دوستی ها و دشمنی ها در سیاست  پایدار و دائمی نیست، ادبیات سیاسی در مواقع زیادی بر ساخته و تصنعی و تشریفاتی می باشد.

خنده ها، گریه ها، شعار های مصلحتی، تظاهر و تمثیل از روشهای معمول در سیاست هستند، آرمانها و آیدیالوژی ها صرفاً اعتبار و مشروعیت سیاسی و تحرک مردمی خلق می نمایند از همین جهت است که یک عده از نخبگان سیاسی افغانستان؛ خشن ترین  دشمنان حکومت و مردم را برادر خطاب می نمایند!

تفکیک بین دوست و دشمن، تعریف دقیق از دشمن و تعریف دقیق از تروریسم  تا هنوز در ادبیات فصل جدید سیاسی کشور وجود ندارد، یکی از چالشهای جدی رهبری حکومت در دوران جمهوری اسلامی افغانستان همین مسئله بوده، اگر دشمن؛ برادر است؟

از منظر شریعت اسلامی؛ آسیب زدن به جان،مال، حیثیت و ریختن خون برادر برای برادر هر گز جواز ندارد و قرآن کریم  این گونه برادری ونسبت را به شدت محکوم می نماید و با صراحت می گوید: بریده باد دست ابولهب … بر این اساس نخبگان سیاسی که دشمن  قسم خورده ی مردم را برادر می گویند؛ فقط بخاطر سود  و تجارت سیاسی است  و الا دشمن سفاک برادر نیست به زخم خانواده های هزاران شهید مظلوم  کشور نمک نپاشید!

صلح با هر هزینه ی  مطلوب نیست. صلح آخرین راه حل بحران این کشور است اما باید عادلانه باشد.

خلیل الله نبوی