داعشی‌ها و طالبی‌های بالفعل و بالقوه!

شگفتی در این است که بعضی‌ها از حضور یا داشتن تفکر و رفتار افراطی در مراکز آموزشی چون دانشگاه تعجب می‌کنند! اما در واقع تعجب در تعجب کنندگان است که، مبنا و تفکری که بر ذهنیت جامعه مسلط است، را نادیده می‌انگارند. اساسا آن‌چیزی که در ذهن و تفکر اکثریت افغانستانی مسلمان حضور دارد، خود زمینه ساز داعشی شدن و طالب شدن است. در این میان ممکن است درجه بروز این تفکر داعشی یا طالبی بودن/شدن بنا به تناسب افراد، محیط، روابط، تبلیغات، منافع و…. تفاوت کند. اما در تحلیل نهایی همه شکر خدا “مسلمان” اند از نوع داعشی و طالبی!

یا فراموش نموده اید که بنام “جهاد” چقدر انسان‌های بیگناه را به جرم این که موی سرتان بلند است به کشتارگاه فرستادند؟ آیا از یاد برده اید که چقدر از جوانان وطن که حتی از عسکری گریخته بودند تا به صف “اسلام”! بپیوندند، تیرباران شدند؟

آیا فراموش نمودید که حکومت مجاهدین در هنگام ظهورطالبان، آنان را هم نوع خود پنداشته و حمایت نمود؟ ریشه و بنیاد آنچه که بسیاری از علما و استادان دینی ظاهرا جدای از صف طالبان و داعش که بدان معتقد اند، در تحلیل نهایی چه تفاوتی با تفکر داعشی و طالبی دارد؟ در کدام کتاب و منبع دینی و حدیثی و روایی اختلاف دارند؟ مگر فاتحه خوانی‌های کابل و برخی شهرهای بزرگ را بخاطر مرگ ملاعمر از یاد برده اید؟ هم اکنون آیا کسی در ولایات و ولسوالی‌های دور افتاده، و حتا در همین کابل در جمع حلقه های خاص کسی جرأت دارد که ملاعمر را مورد انتقاد قرار دهد؟ و…. مثنوی هفتادمن کاغذ می خواهد!

تا ذهنیت جامعه ازچنبره‌های ضدعقل و ضدعلم رهایی نیابد، تا نظام آموزشی از مرحله ابتدایی تا دانشگاه تغییر ماهیتی نکند، تا مدارس دینی از مضامین درسی تا مدرسین آنان با جهان کنونی و با جهان علم آشنایی و آشتی نیابند، تا قانونگذاران، برنامه ریزان و کارگزاران حکومتی و مدیران آموزشی ذهن و روش شان از گرایش طالبانی و داعشی پاک نباشد، خطر افراط گرایی در هرقالبی وجود دارد و هر یک ما “داعشی” و “طالبی” بالقوه هستیم و خواهیم بود. البته در هردوره ای بنا به تصمیم صحنه گردانان ممکن است که نام و رنگ بیرق فرق کند.

نویسنده: شکور اخلاقی