خطر در کمین ماست

  • انتشار: ۱۶ جدی ۱۳۹۸
  • سرویس: دیدگاه
  • شناسه مطلب: 73285
علی سینا

سال اولی که به کابل امدم یکی از ماجراهایی که برایم تعجب آور بود این بود که دزدان در شب به خانه های مشخصی از شهروندان کابل می رفتند با اطمینان از اینکه پول و جواهراتی در ان خانه است و البته در مواردی نیز در کنار سرقت دار و ندار صاحبخانه به زنان خانه هم تجاوز می کردند. به همین خاطر رسم بر این بود که هویت قربانی سرقت فاش نشود و تا حد امکان قضیه پنهان شود تا مساله به اصطلاح به بی آبرویی قربانی نکشد.

آنوقت هنوز دزدهای خیابانی خطر محسوب نمی شدند؛ چون موبایل دزدها جرات نداشتند در روز روشن و حتی شب های تاریک با اسلحه، شهروندان کابل را بر روی سرک/خیابان بخاطر موبایل، پول یا لپ تاپ بکشند. یادم هست دوبار دزدان می خواستند موبایلم را از دستم بگیرند که موفق نشدند و به سرعت فرار کردند اما چه شده که در این دو سال دزدان جسورتر شده اند؟
یک دلیلش را به احتمال زیاد باید در فساد در پولیس کابل جستجو کرد.

اگر امروز دست به کار نشویم و از حکومت برخورد مسئولانه با جان و مال مان را نخواهیم، فردا باید منتظر دزدهای مسلح و به مراتب قدرتمندتر از امروز باشیم که در روز روشن به داخل خانه هایمان درآیند و تمام هستی مان را غارت کنند و به همین اکتفا نکرده و دست به خونریزی و تجاوز بزنند.

نویسنده: مریم شاهی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟