حکومت در برابر صدای داعشی نباید سکوت کند
- انتشار: ۱۰ سرطان ۱۳۹۹
- سرویس: دیدگاهسیاست
- شناسه مطلب: 88629
بیایید یکبار عکسِ قضیه را ببینیم. مثلاً؛ فرض کنید منِ هزاره، خدای نکرده هر سال بالای مردم عزتمند پشتون ما در ولایات لوگر، لغمان، خوست و پکتیا حمله میکردم، خانه و کاشانهی شان را به آتش میکشیدم، مزرعه و کِشتزار شان را از بین میبُردم، به پیر و جوان و زن و مرد شان رحم نمیکردم و آنان را قتلعام مینمودم. بعد به اشرف غنی و حکمتیار و سیاف و… اخطار میدادم که: “اگر جلوِ تجاوز و خونخواری من را گرفتید، بالای خوست و هلمند و قندهار هم رحم نمیکنم”. آیا تصور میتوانید که واکنش حکومت و بزرگان و برادران پشتون ما در برابر این حرف من چیبود؟
حالا مخاطبم زرداد نیست، چون زرداد هزارهها را خوب میشناسد و میداند که هزارهها چگونه مردمی هستند و چطور در برابر زور و ظلم و ستم میایستند ومیرزمند (دهه هفتاد را خوب به یاد دارد). حرف من و مخاطب من، حکومت، شورای امنیت، کمیسیون حقوق بشر و نهادهای بین المللی حقوق بشری است. این نهادها باید به رسالت و مسئولیت قانونی خود عمل کنند. این صدا (حرف زردادی) صدای داعش است، صدای طالب است، تشویق به تجاوز و نسلکُشی است، تشویق به برهم زدنِ نظم عمومی مملکت است، و… حکومت در برابر این صدای داعشی نباید سکوت کند، شورای امنیت و امنیت ملی نگذارند داعشیان امنیت مملکت را برهم زند، کمیسیون حقوق بشر و نهادهای بین المللی حقوق بشری رسالتمندانه در برابر این حرفها واکنش نشان دهند. در غیر این صورت، افغانستان بسوی ناکجاآباد خواهد رفت و برگشت دوباره از ناکجاآباد، کارِ بس دشواری خواهد بود.
اصغر سروش
نظرات(۰ دیدگاه)