حلقه مفقوده

حمله‌ی بعداز ظهر دیروز به گردهمایی شماری از سیاسیون افغان در منطقه «خیرخانه» شهر کابل، بیش از پیش گمانه‌زنی درباره هویت عاملان چنین حملاتی را افزایش داد.

در دو سال گذشته، حملات هدفمندی به گردهمایی‌هایی صورت گرفته که به نحوی شرکت‌کنندگان آن با دولت زاویه دید داشته‌اند. این در حالی است که تجمعاتی مثل برپایی گردهمایی در حمایت از حزب اسلامی که در راستای تقویت ارگ بوده، نه تنها مورد تهدید قرار نگرفته بلکه به بهترین وجه، برگزار شده است.

فقط سال گذشته به منزل «میرولی» از اعضای برجسته حزب اسلامی در کابل حمله صورت گرفت که بلافاصله طالبان مسئولیت آن را به عهده گرفت و دلیل آن را نیز توطئه علیه خود در منزل این عضو ارشد حزب اسلامی، خواندند. پس از آن که گلبدین حکمتیار به کابل آمد، تاکنون بیش از 20 تجمع در حمایت از او در چندین ولایت افغانستان برگزار شده اما یک مورد حادثه امنیتی به جز پرتاب کفش بسوی حکمتیار در هرات که آن هم غیرسازماندهی شده بود، رخ نداده است.

این خود سوالاتی را خلق می‌کند که چرا تجمعات حزب اسلامی بدون حادثه برگزار می‌شود اما برپایی نشست‌های سایر جریانات هدف قرار می‌گیرند؟ شاید یکی از دلایل آن تدابیر شدید امنیتی ذکر شود اما نباید فراموش کرد که اگر کسی قصد حمله کند، نمی‌توان جلو آن را گرفت. بدون تردید، تاکنون فرد یا گروهی تصمیم نگرفته که حزب اسلامی را هدف قرار دهد و محتمل هم نیست که چنین حمله‌ای بر تجمعات حزب اسلامی صورت بگیرد در حالی که تجمعات سایر جریان‌ها و گروه‌ها در افغانستان، هر لحظه مورد تهدید قرار دارند. این خود نشان‌دهنده وجود یک حلقه مفقوده در انجام حملات هدفمند در کشور است. البته متهم کردن ارگ به چنین حملاتی مثل حادثه روز قبل، منطقی و منصفانه نبوده اما رد هرگونه توطئه از درون نظام علیه مخالفان سیاسی ارگ نیز سخن عاقلانه نیست. چه می‌دانیم شاید روزی مشخص شود که حلقه مفقوده حملات هدفمند در افغانستان، به یکی از میله‌های پنجره‌ دروازه ارگ وصل بوده اما ملت نمی‌دانسته است.

مرادی