حقیقت به مثابه ی بازی

  • انتشار: ۸ حمل ۱۳۹۹
  • سرویس: دیدگاه
  • شناسه مطلب: 81954

با رویدادهای پیرامون به شکل کودکانه برخورد شده و اطلاعات و اخبار به بازی گرفته میشود؛ از اخبار کرونا تا حمله انتحاری به سیک ها و اختلافات غنی و عبدالله. وضعیت اسفبارتر این است که بسیاری افراد با اینکه بارها تحلیلهایشان در نقطه ی کاملاً مخالف واقعیت قرار گرفته، گستاخانه تر به بازیهای کودکانه ی خود با رویدادها ادامه میدهند.

مرز میان اطلاعات و اخبار حقیقی و سرگرمی کجاست؟ بازی و سرگرمی در میان سیاستمداران نیز شیوع دارد. هردو فردِ مدعی ریاست جمهوری به شرافت مردم قسم میخورند و از صلاح و خوشبختی و پشتیبانی از ملت شریف حرف میزنند. کدام ملت شریف؟ اصطلاح ملت به عادت واره ای سیاسی بدل شده که هرکسی حتی ناکس ترین کس میخواهد از آن پلی برای رسیدن به منافع خود بسازد.

وقتی طرفداران هردو گروه یکدیگر را به بی شرفی متهم میکنند، پس ع و غ از کدام ملت شریف سخن میگویند؟ آیا این واژه ها چیزی غیر از بازی و سرگرمی است؟ آیا غایت بازی چیزی غیر از لذت بردن است؟ آیا هواداران دو تیم انتخاباتی به اوجِ ارگاسم سیاسی نرسیده اند تا از دروغ دست برداشته و توهین به یکدیگر را متوقف کنند؟

نویسنده: دکتر سید یحیی موسوی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟