جور دیگر باید دید…
- انتشار: ۹ قوس ۱۳۹۸
- سرویس: دیدگاه
- شناسه مطلب: 71569
من، به تظاهرات بهعنوان یک حق قانونی نگاه میکنم، نه از زاویه دید دستههای انتخاباتی. هرچه مردم آگاهتر و به سرنوشت خود حساستر باشند به نفع مردم سالاری است. در هر زمانی که مردم احساس کنند، حقوق و مطالبات آنان نادیده گرفته میشود و از حاکمیت قانون و اصول دموکراسی، تخطی صورت میگیرد؛ به میدان بیایند؛ میتوانند معادله را به نفع خود تغییر دهند.
در نتیجه از این زاویه، تظاهرات دیروز، یک اتفاق مبارک و پیروزی بزرگ به نفع مردم و دموکراسی بود؛ جدای اینکه، خواستههای آن، چقدر ریشه در حقیقت داشت و دستههای انتخاباتی رقیب، در مورد آن چه داوری میکنند.
اما یکی از حاشیههای تظاهرات دیروز، نشر و دستبدست شدن تصاویری مانند تصویر بالا بود که برخی آن را مایه تمسخر قرار دادند. این را میدانیم که امثال این تصویر، تصویرهای سرشاخهها و نضج اولیه از مناطق مختلف بودهاند؛ ولی برخی درصدد جا انداختن این تصاویر، بجای تصویر اصلی بودند.
حال، برفرض، اگر قرار باشد فقط و فقط همین تصویر را به عنوان تصویر اصلی تظاهرات دیروز کابل قلمداد کنیم، انگاه میتوان گفت، کسی که (فرقی نمیکند هرکس که با شد) خود را با هشتصد تا نهصد هزار رای، رئیس جمهور افغانستان؛ یعنی رئیس جمهور در حدود سی تا سیوپنج میلیون نفر بدانند و برخی هم برای او هورا بکشند! این تصویر هم بدون شک بیانگر دریای خروشان و اقیانوسی بیمانندی از جمعیت است!
نویسنده: سید جواد سجادی
نظرات(۰ دیدگاه)