جنگ صالح با فاسدین

تنش بین عطا محمدنور و امرالله صالح در حقیقت تقابل قانون و مافیای اقتصادی است.
اشخاصی مانند عطامحمد نور، الله گل مجاهد، میر رحمان رحمانی و حکمتیار و… سال‌ها است از خون مردم غریب تغذیه می‌کنند و مشغول ثروت اندوزی‌اند.

آقای صالح با طرح جلسه شش و نیم‌ (میثاق امنیتی) پروندهای به خاک نشسته‌ی این دزدان یقه سفیدِ به نام مجاهد، وکیل و متنفذ را به روی میز کشانده که جای بسی خوشحال و امید است.

هرچند از بین بردن فساد در این خاک بسیار دشوار می‌نماید ولی مردم افغانستان همین نقطه آغاز را ارج می‌نهند.

صالح از پرونده ضخیم عطا – بندر حیرتان، غصب زمین الله گل مجاهد در شرق کابل و… حرف می‌زند که صحت آن مثل آفتاب روشن است. اما در مقابل، آنان به جای تن دادن به قانون به اهانت و بد زبانی روی‌ آورده‌اند و خود را بخشی از تاریخ افغانستان دانسته‌اند. مضحک تر اما این است با این استدلال خود شان بالاتر از قانون قرار داده‌اند.

بیایید از حق نگذریم!
همین افراد که خود شان را مجاهدین راه حق می‌دانند در واقع وارث ویرانی افغانستان اند. این‌ها کمک‌های جامعه جهانی و سرمایه‌های ملی افغانستان را به یغما بردند و هماره مانع تطبیق قانون گردیده‌اند. اگر ما امروز حکومت ضعیف داریم و هر روز در کلان‌شهر های این خاک جوی خون جاری‌ می‌شود مقصر اصلی ‌و دلیل عمده همین مجاهدین وطن فروش و پارلمان فاسد است. و هزاران لعنت برکرزی که بنیاد این فساد بزرگ را تقویت نمود.

ما درکدام جبهه قرار بگیریم؟
ما به عنوان یک شهروند باید از صالح ‌ها حمایت کنیم تا کم کم ریشه‌ استبداد و جنایات این سارقان برچیده شود، و ماده‌های قانون از بین کتاب‌ها در بین مردم جاری شود.

سرور اخلاقی