جنگ زرگری برای انحراف افکارعمومی!

در چند دهه اخیر برخی از روشنفکران و سیاست دانان چنین می‌پنداشتند و تبلیغ می‌کردند که دوران استعمار و حیله‌های استعماری سپری شده است. سخن گفتن از استعمار و نقشه‌های شوم آن سخن تاریخ گذشته است و مربوط به تئوری توطئه. در جهان جدید که بشر بسوی مدنیت و یکسان سازی پیش می‌رود این حرف‌‌ها جایی و منزلتی ندارد .

بدون شک جهان جدید با تغییرات شگفت آور در عرصه‌های اندیشه، اقتصاد، صنعت، سیاست، و… ظاهر گشته است؛ اما به همان پیمانه نقشه و دسیسه غارتگران بین‌المللی، کارخانه داران بزرگ، تولید کنندگان سلاح‌های کشتارجمعی، سرمایه اندوزان فرامرزی و توسعه طلبان جهانی نیز پیچیده‌تر و دقیق ترشده است. به تعبیری دیگر آنان نیز سرعقل آمده و هوشیارتر شده اند. در چنین شرایطی آنان دیگر بصورت مستقیم بنام استعمار و آدم شدن ملت‌های عقب مانده وارد معرکه نمی‌گردند، بلکه با ادعاهای تازه‌تر بنام توسعه دموکراسی و آزادی، مبارزه با تروریزم، اجرای برنامه‌های توسعه ای و… برنامه‌های خود را پیش می‌برند. وضعیت آشفته ای که در خاورمیانه و شمال افریقا ایجاد کرده اند و نیز در افغانستان سند آشکار این سخن است. ناگفته نماند که فقدان آگاهی و نبود خود ارادیت ملت‌های عقب نگهداشته شده نیز در شکل گیری این بحران نقش اساسی دارد که تفصیل بحث فرصتی دیگر می‌طلبد.

اما آنچه در روزهای اخیردر کشور شاهد آن هستیم بسیار تاثر آور است. در شرایطی که غارتگران بین‌المللی مشغول شناسایی و چپاول معادن و منابع زیر زمینی و روی زمینی کشورمی‌باشند، بگونه مثال روزانه ده‌ها موتر چوب‌های افغانستان را، به قیمت نابودی جنگلات کشور حمل نموده و به خارج از کشور انتقال می‌دهند، ده‌ها گروه زمین شناس و معدن شناس و خبره آثار باستانی بصورت آشکار و پنهان در گوشه و کنار کشور مشغول واکاوی و شناسایی معادن و گیاهان با ارزش و بدست آوردن آبدات تاریخی کمیاب و…. در فعالیت اند؛ دقیقا در چنین حالتی دستگاه‌های استعماری بین‌المللی برای انحراف افکارعمومی از موضوع‌های تعیین کننده و به حاشیه راندن و انزوای مسایل ملی، در پی ایجاد جنگ زرگری و فرقه ای شده اند. بطور نمونه از یک سوی مسئله “قومیت” را دامن زده و شدید ساخته اند و حتا آن را بصورت یک معضل لاینحل در مسئله تذکره الکترونیکی پیش کشیده اند؛ از جانب دیگر موضوع جنگ زبان “فارسی” و “دری” را مطرح نموده اند، و ده‌ها غوغای و هیاهوی دیگر، اما برای هیچ!

در مقابل ما هم غافل از برنامه‌های پشت پرده، یا بخاطر منافع آنی و زودگذر، سینه چاک و آتش بیار این معرکه دروغین گردیده ایم؛ مشتاقانه و از سراحساسات تیغ و شمشیر و فریاد بر روی همدیگر می‌کشیم و چه رجزخوانی‌ها و فخر فروشی‌های کاذب و غرورهای دروغین که بخرج نمی‌دهیم، و چه زود است که خود را بر سرخاکستر فقر مطلق و بیچارگی بی برگشت و در کناز جنازه قربانیانی که بیهوده جان باخته اند، زانوی غم را در بغل گرفته و سوگوار و پیشیمان از راه غیرقابل برگشت نشسته ببینیم! پیش از آنکه بیش از این درچنین بازی و نیرنگ استعماری غرق شده و نابود گردیم اندکی بخود آییم!

شکور اخلاقی