جنگِ جهانی سوم و مسئولیتِ انسانی ما

همین اکنون «جنگِ جهانی سوم» و دشوارترین پیکار بین المللی و عالمگیرِ تاریخ بشر، عملاً و علناً در جبهه‌ای به وسعتِ تمام کرۀ زمین در جریان است و هر روز از کُشته‌ها پُشته‌ها می‌سازد.

در یک سوی این پیکارِ فراگیر و نفس‌گیر، ائتلافِ بین المللی «بشریت» و قبیلۀ آدمیان به ظرفیت هفت و نیم میلیارد انسان با تمامِ تجهیزات و تسلیحاتِ ضد عفونی و ضد ویروسی، صف‌آرایی و سنگربندی کرده‌اند و در سوی دیگر، موجوداتِ صغیر و حقیر و فقیری که نه با چشمانِ غیرمسلح قابل مشاهده‌اند و نه با دستانِ بدون دستکش قابل لمس‌اند و نه تجهیزات و تکنولوژی و دانش و شعور و سلاح اتمی و شیمیایی دارند.

تا اینجای کار، استراتیژی ائتلاف بشریت، دفاع و پرهیز از رویارویی و فرار و خانه‌نشینی بوده است و استراتیژی ائتلافِ «اهریمنِ نامرئی»، تهاجمی و پیشرونده و جهانگشایانه.

ما به حکمِ اینکه «بشر» و متعلق به قبیلۀ آدم هستیم، طبعاً یکی از سربازان و رزمندگانِ «جبهۀ بشریت» در این پیکار سرنوشت و تنازع بقا و فنا به شمار می‌رویم. وظیفۀ انسانی و عقلانی ما حکم می‌کند که در این پیچِ خطرناک از تاریخِ زمین و بشر، هم از حیات و موجودیت خود به دفاع برخیزیم و هم از حیات و موجودیت همنوعان خود. سنگر ما خانه است و سپر ما ماسک و دستکش و سلاح ما امید و ایمان.

مسیح ارزگانی