توافق صلح با طالبان: تله ای که ترامپ برای بایدن کاشته است

  • انتشار: ۱۰ حوت ۱۳۹۹
  • سرویس: بین المللدیدگاه
  • شناسه مطلب: 107576

رئیس جمهور بایدن یک جنگ منفور را به ارث برده است و هر تصمیمی در مورد آن بگیرد با خطر همراه خواهد بود.

در میان تمام خطرات، تله ها، مشکلات و بمب های زمانی خارجی که دونالد ترامپ از خود باقی گذاشته، افغانستان به طور بحث برانگیزی بدترین مورد است. جو بایدن باید تصمیم بگیرد به توافق نامه صلح سست امریکا با طالبان که در زمان ترامپ به امضا رسید، پایبند بماند و تا آخر ماه اپریل تمام نیروهای امریکایی را از افغانستان خارج کند یا طور دیگری عمل نماید. این یک تله در مقیاس رئیس جمهور است.

نکته قابل توجه حال حاضر این است که صلحی برقرار نشده، معامله درستی صورت نگرفته و جواب آسانی وجود ندارد. تمام سه گزینه مهم یعنی «خروج در حال حاضر، ماندن تا زمان نامحدود یا به تاخیر انداختن خروج نیروهای امریکایی و ناتو از افغانستان تا شش ماه دیگر» همه خطرات خاص خود را به دنبال دارند. بایدن هرکاری که انجام دهد، مورد لعن قرار خواهد گرفت. این جنگ چاله یی ست که توسط دیگران کنده شده اما اکنون بایدن در آن افتاده
افتاده است. بایدن باید ریست پر کردن این چاله را به جان بخرد.

برای بایدن این یک مشکل سیاسی ست اما برای افغان ها موضوع مرگ و زندگی مطرح است. گزارشات سازمان ملل در سال ۲۰۲۰ نشان داد پس از دستور بی احتیاط گونه ترامپ مبنی بر عقب نشینی حقیرانه در مقابل طالبان، میزان خشونت ها در افغانستان افزایش یافت. در سه ماه پایانی سال گذشته میلادی ۲۷۹۲ تلفات غیرنظامی به ثبت رسید که ۸۹۱ مورد آن مرگ بود.
در همین سه ماه، ترورهای هدفمند فعالین مدنی، کارمندان دولت، ژورنالیستان و حتی زنان در حالی افزایش یافت که طالبان و مذاکره کنندگان امریکایی مشغول بحث روی تقسیم قدرت در آینده و آتش بس دائمی بودند. مذاکرات هم اکنون متوقف و تصمیم بایدن به تعلیق افتاده است اما جنگ در ولایات جنوبی افغانستان شدت یافته است.

دقیقا بیست سال پس از تجاوز جرج دبلیو بوش که با همکاری انگلستان و ناتو صورت گرفت، بدبختی های افغانستان با استفاده از بسیاری از روش های دیگر می تواند قابل محاسبه باشد. موسسه خیریه «نجات کودکان» سال گذشته گزارش داد دست کم ۲۶ هزار کودک بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۹ در افغانستان کشته یا معلول شده اند، به طور میانگین ۵ کودک در هر روز!
دقیقا دوازده سال پس از دو برابر ساختن نیروهای امریکایی در افغانستان به دستور اوباما در تلاشی عاجزانه برای پیروزی در جنگ، آمار غیرنظامیانی که در حملات هوایی امریکا و نیروهای ائتلاف کشته شده اند، ۳۳ درصد از سال ۲۰۱۷ تاکنون افزایش یافته است. این درحالی ست که هدف اصلی امریکا یعنی القاعده همچنان جای پای محکم خود در افغانستان را حفظ کرده و همانند سال ۲۰۰۱ میلادی توسط طالبان تسهیل می شوند، اگرچه طالبان این مورد را همواره انکار کرده است.

علی رغم میلیاردها دلار کمک های مالی و مساعدت های اغلب نامناسب بین المللی، افغانستان در لیست سازمان ملل همچنان یک کشور با کمترین میزان توسعه به شمار می رود. فساد بومی و بازگشت طالبان اصول گرا دستاوردهایی که افغانستان به سختی در طی بیست سال گذشته در عرصه «حکومت داری دموکراتیک، آموزش، صحت و حقوق زنان» به دست آورده است را تهدید می کند.

بسیاری از شهروندان افغانستان از سقوط دولت منتخب اما شکننده رئیس جمهور غنی و بازگشت به ناهنجاری های قبل از یازده سپتامبر زمانیکه طالبان به طور خشونت باری عقاید سختگیرانه ای از اسلام و شریعت اسلامی را بر مردم تحمیل می کردند و با جنگ سالاران مخالف و اقلیت های غیرسنی می جنگیدند، هراس دارند.

گزینه اول: ترک افغانستان

به نظر می رسد گزینه اول برای بایدن این باشد که هم اکنون افغانستان را ترک کند و به گذشته نگاهی نیندازد. این اما از لحاظ شخصی و اخلاقی یک گزینه کاملا غیرممکن برای بایدن می باشد. زمانیکه معاون رئیس جمهور باراک اوباما بود، بایدن از درگیری ها و جنگ های بیهوده که زندگی سربازان امریکایی را هدر می دهد، انتقاد نمود. بایدن می گوید نسبت به آنچه در ویتنام(آخرین باری که امریکا میدان را رها کرد و گریخت) اتفاق افتاد شوکه شده است. وی ملزم است تا جنگ را به طور مسئولانه به پایان برساند.
البته نکته منفی عدم ترک سریع نیز می تواند مهم ارزیابی شود. جنگ منفور است و نظرسنجی ها نشان می دهد بیشتر امریکایی ها خواستار خروج از افغانستان می باشند. هر تلفات تازه نیروهای امریکایی در افغانستان بایدن را در معرض سرزنش عمومی قرار خواهد داد. این در حالی ست که «کرونا، چین و بحران آب و هوا» برای بسیاری از شهروندان امریکا اولویت هایی هستند که بیشتر به توجه نیاز دارند.

گزینه متضاد: ماندن تا زمان نامحدود

گزینه متضاد برای بایدن این است که نیروهای امریکایی تا زمان نامشخص در افغانستان بماند: تازمانیکه امریکا در جنگ پیروز شود و دموکراسی در افغانستان به اندازه ای تقویت گردد

که بتواند از شهروندان افغان حفاظت نماید. این گزینه نیز مخالفان خود را دارد. امریکا به خانه اول باز می گردد بدون اینکه راه مشخصی برای پیروزی داشته باشد، از دولتی که هیچ اراده ای برای روی پای خود ایستادن ندارد حمایت کند و تشدید نظامی بدون کنترل روبرو گردد.
این در حالی ست که سخنگوی طالبان تاکید کرده است طبق توافق قبلی، تمام ۲۵۰۰ نیروی امریکایی باقی مانده در افغانستان تا یکم ماه می این کشور را ترک کنند و اگر این امر اتفاق نیفتد، دشمنی مستقیم این گروه علیه نیروهای امریکایی و خارجی از سر گرفته خواهد شد، حملاتی مشابه آنچه طالبان علیه نیروهای دولتی در افغانستان انجام می دهند. در چنین سناریویی، بایدن مجبور است نیروهای کمکی به افغانستان اعزام کند و از ناتو نیز بخواهد همین کار را انجام دهد.

گزینه میانه: تمدید محدود حضور نیروهای امریکایی

گزینه میانه برای بایدن مذاکره روی تمدید زمان خروج نیروهای امریکایی از افغانستان می باشد. یک نقشه راه ملی قابل اعتماد برای رسیدن به صلح دائمی باید طرح شود و همین طور اطمینان حاصل گردد که طالبان به تعهدات خود از جمله قطع ارتباط با القاعده و داعش عمل می کند. برخی از کارشناسان معتقدند اگر طالبان نقش خود در حکومت را مطلوب بدانند و مشروعیت بین المللی در این راستا را به دست بیاورند، از ادامه یافتن مذاکرات استقبال خواهند کرد. امریکا هویچ هایی جهت آویزان کردن برای طالبان در اختیار دارد: برداشتن تحریم های سازمان ملل، آزادی زندانیان و حذف نام رهبران طالبان از لیست گروه های تروریستی.
تمدید مذاکرات به احتمال زیاد گزینه مطلوب بایدن خواهد بود همان طور که گروه مستقل مطالعات افغانستان کنگره پیشنهاد داده است. براساس گزارش این گروه، امریکا تا زمانیکه به اهداف و منافعش در افغانستان نرسیده و سطح خشونت های حال حاضر به میزان قابل توجهی کاهش نیافته، باید در افغانستان بماند.

استفان والت، استاد روابط بین الملل دانشگاه هاروارد، اما می گوید این حضور ممکن است برای همیشه باقی بماند. گزارش گروه مطالعات افغانستان کنگره اهداف و منافع امریکا را به صورت « ایجاد یک حکومت دموکراتیک، مستقل و مقتدر در افغانستان، نابودی تهدید القاعده، مهار مهاجرت های غیرقانونی، جلوگیری از قاچاق مواد مخدر، حفاظت از حقوق بشر، تشویق به اعتماد به نفس و خود باوری و تقویت ثبات در منطقه» تعریف می کند.
آقای ولت می نویسد:«اینها اهداف ارزشمندی هستند اما با درنظرداشت وضعیت کنونی افغانستان تحقق شان سخت است.» دیدگاه پروفسور والت ظالمانه اما درست است. این تله ای ست که می تواند بایدن را گرفتار کند. بایدن برای رسیدن به یک توافق هرچه زمان بیشتری تلف کند، سخت تر به یک آینده بهتر می رسد. هیچ تضمینی برای رسیدن به آینده بهتر وجود ندارد. بنابراین چرا باید تلاش ها را ادامه داد.

آقای والت پاسخی برای این معما ندارد. در حقیقت هیچ کس پاسخی ندارد. هرکسی هم که مدعی ست پاسخی دارد یا احمق است یا متقلب. فاصله بین آرمان افغان ها و واقعیت های موجود بیشتر و بیشتر می شود. این فاصله هر روز در آرزوهایی که نابود می گردد، در خون هایی که ریخته می شود و اشک هایی که جاری می گردد به صورت خاموس و ساکت محاسبه می گردد.

منبع

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟