تنها راه شناخت معصوم، خود معصوم است

تنها راه شناخت معصوم، خود معصوم است؛ زیرا غیر معصوم با هیچ مبنا و منطقی قادر به راه یافتن به ساحت قدس معصومان نیست. فی‌المثل اگر پیامبر نمی‌فرمود «فاطمه بضعه منی» ما توانایی برقراری چنین نسبتی برای حضرت زهرا با حضرت رسول سلام‌الله علیهما را نداشتیم.

دقیقه‌ای که در این فرمایش حضرت رسول نهفته ‌است، نه تنها نمایان‌گر نسبت حضرت زهرا با پیامبر، که مُبیّن جایگاه او در کل نظام هستی است. چه، ارزش‌گذاری معصومین، نخست در ترازوی هم‌سنجی آنان با «الله» و پس از آن با «ماسوی‌الله» در حد و سطح انبیا و اولیا صورت می‌گیرد، نه با بشر عادی؛ زیرا هرکدام از آنان، مظهر اَتمّ و اکمل انسان کامل است که مقایسه با فروتر از خویش را برنمی‌تابد.

و اما آن دقیقه، تعبیر «بضعه منی» است که با مهندسی پیامبرانه و چینش قدسی کلمات در شأن بانوی دو عالم، او را در جایگاهی حتی برتر از شهسوار آفرینش، حضرت علی علیه السلام قرار داده است. «بضعه منی» در اینجا دقیقا هم‌شأن و هم‌سنگ «نفختُ فیه من روحی» در قرآن است که از جایگاه انسان در نسبت او با مبدأ آفرینش و ماسوی‌الله پرده‌ برمی‌دارد.
در این تعبیر آنچه صورت بسته است تجزیۀ ‘محمدیّت’ وجود و قطب‌بندی آن به ‘محمدی’ و ‘فاطمی’ بودن هستی و تبارز ‘فاطمیت’ آن در قامت ملکوتی حضرت زهرا سلام‌الله علیها است.

پیامبر نفرمود «فاطمه بضعه من جسمی» یا «من بدنی»، بلکه با به کار بردن تعبیر بالابلند ‘بضعه منی’ او را پاره‌ای از ‘خود’ش معرفی کرد که دارای مقام ارج‌مند ‘لولاک’ است و با آگاهی و اشراف پیامبرانه، سهم آن بانوی بی‌نظیر و بی‌نشان را در خلقت افلاک (هستی) نمایان می‌سازد.

شهادت حضرت اُم ابیها بر همۀ سوگواران حقیقت تسلیت باد!

راحل موسوی