بینایی و توانمندسازی

  • انتشار: ۲۲ دلو ۱۳۹۷
  • سرویس: سیاست
  • شناسه مطلب: 54636

در هر کشوری، ارتش مقتدر و نیروهای توانمند مسلح، ستون فقرات حفظ تمامیت ارضی و ضامن ثبات و امنیت مملکت، محسوب می‌شوند. بخش بزرگی از اقتدار و نیرو‌مندی کشورها، با توانایی نیروهای مسلح و قدرت ارتش، مورد سنجش قرار می‌گیرد.
در مناطق پرتنش و ملتهب از ناآرامی‌ها که بسیاری از کشورها، به‌قدرت سخت تکیه می‌کنند، ارتش و جایگاه آن برای صیانت و حفاظت از تمامیت ارضی و دفاع از کیان جامعه، از اهمیت مضاعف برخوردار است. ارتش نیرو‌مند و پرصلابت، چشم طمع دشمنان را می‌بندد و آزمندی بدخواهان را خنثی می‌کند و آرامش و اطمینان را در جامعه، حفظ و استمرار می‌بخشد.
ما در منطقه‌ای زندگی می‌کنیم که در آن، حسن‌نیت و حسن‌ هم‌جواری در عمل معنا ندارد، برادری و مسلمانی فریبی بیش نیست. در این منطقه، به‌حاکمیت ملی کشورها به‌‌معنای واقعی کلمه، احترام گذاشته نمی‌شود، کشورهای قدرت‌مندتر در امور کشورهای ضعیف‌تر دخالت‌های ناروا‌ می‌کنند و این دخالت‌ها غالباً ویرانگر است. تقریبا ثابت شده‌است که در این منطقه برخی از کشورها، از پروژه ناامن‌سازی همسایگان و صدور ناامنی به‌کشور دیگر، دست بر نمی‌دارند. منطقه‎ای که ما در آن زندگی می‌کنیم واگرایی‌ها، از هم‌گرایی‌ها پر رنگ‌تر است. مرزها بجای این‌که اقتصادی باشد بیشتر امنیتی است و راه‌های که کشورها را به‌هم وصل می‌کند بجای این‌که درهم‌تنیده با تجارت باشد، درآمیخته با ترور است.
کشورهای پیرامونی ما، به‌جای توسعه همه‌جانبه و تلاش در جهت تنش‌زدایی، تقریبا همه ‌روی آوردند به‌‌نظامی‌گری و توامندسازی نیروهای مسلح خود. در این منطقه سالانه میلیاردها دلار صرف امور نظامی‌ می‌شود. به‌یاد داشته باشیم که ما در همسایگی یک کشور اتمی زندگی می‌کنیم، کشوری که در آن، حرف اول و آخر را ارتش می‌زند.
این عوامل ایجاب می‌کند که ما از خواب غفلت بیدار شویم. با چشمان بینا، اندکی به پیروامون خود نگاهی بیندازیم و راه‌های توانمند‌سازی خود را جستجو کنیم تا در موازنه قدرت، اندکی توازن ایجاد کنیم و بتوانیم از خود دفاع کنیم.
بنابراین، می‌طلبد که از بازی‌های کودکانه و واپس‌گرایانه قومی، پرهیز کنیم و توان خود را در داخل، برای رقابت‌های قومی و زبانی به‌کار نبدیم. در عرصه سیاست و حکومت تفکر ملی را حاکم بسازیم و دوراندیشانه و با تفکر ملی به‌توامندی ارتش و نیروهای مسلح خود بپردازیم. آغازین و بنیادین گام برای ایجاد یک ارتش به‌معنای واقعی ملی و نیرومند، آن است که ارتش باید از تفکر قومی تهی گردد و هیچ نوع سهمیه‌بندی ننگ‌آور قومی، در ارتش و در مراکز و نهاهای آموزشی مرتبط با نیروهای نظامی، وجود نداشته باشد.

داکتر سید جواد سجادی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟