به دنبال انسانیت
- انتشار: ۱۱ سنبله ۱۳۹۶
- سرویس: اجتماعیدیدگاه
- شناسه مطلب: 29823
فاجعه میرزا اولنگ، جنایتی بود که طالبان عامل آن بودند. حمله به مساجد در هرات و کابل نیز جنایتی بود که گروه موسوم به داعش مسئولیت آن را به عهده گرفت.
این حوادث هر کدام تراژدی انسانی بود که دل هر آزادهای را به درد آورد اما از آن طرف، آمریکا و متحدان آن نیز در جرم و جنایت، از گروههای تروریستی مثل طالبان کم ندارند. تنها تفاوت جنایات آمریکا با جنایات طالبان و داعش، توجیه ارتکاب جرم است.
به باور برخی، طالبان و داعش عمداً و بدون دلیل مرتکب جرم میشوند اما آمریکا سهواً غیرنظامیان را هدف قرار میدهد. متاسفانه چنین باور غیرانسانی، بر جنایات خارجیها در افغانستان صحه میگذارد و جنایتکاران را به خوب و بد تقسیم میکند. این در حالی است که افزایش کشتار غیرنظامیان توسط نیروهای خارجی در افغانستان، صدای سازمان ملل را نیز بلند کرده است.
دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان یا یوناما، روز پنجشنبه گزارش داد: «در شش ماه نخست سال جاری میلادی، تلفات غیرنظامیان افغان بر اثر حملههای هوایی نیروهای خارجی، 43 درصد در مقایسه با همین زمان در سال 2016، افزایش یافته که این تلفات شامل 95 کشته و 137 زخمی میشود.»
تازهترین مورد از کشتار غیرنظامیان توسط نیروهای خارجی، شهادت تعدادی از هموطنان ما در شهر «پلعلم» مرکز ولایت لوگر و منطقه «زیرکوه» در هرات است. اگر این حوادث، منصفانه و به دور از دیدگاه قومی، زبانی، اعتقادی و منطقهای نگریسته شود، هیچ تفاوتی را بین کودکی که ماه گذشته توسط تروریستها در مسجد جوادیه هرات به شهادت رسید و کودکانی که اخیراً توسط نظامیان خارجی در پلعلم و زیرکوه جان باختهاند، مشاهده نخواهیم کرد. اگر تفاوتی هم بین این کودکان دیده میشود، علت آن در دیدگاه غیرانسانی ما انسانها است.
خلاصه کلام این که باید به دنبال انسانیت بود تا سوزدل مادر داغدیده پشتون سنی لوگری و مادر غیرپشتون شیعی هراتی را بدون تبعیض درک کرد.
محمد مرادی
نظرات(۰ دیدگاه)