برنا کریمی خطاب به سخنگویان ارگ : از اینهمه بی عزتی قلبم به درد می آید!

اطلس پرس- سفر غیرمنتظره تیلرسون به بگرام و نیامدنش به کابل موضوع داغ این روزهای شبکه های اجتماعی است، شاحسین مرتضوی نوشته است : قبل از اینکه رسانه های داخلی به این موضوع بپردازند، رسانه های خارجی آنرا عنوان کردند، چرا رسانه های ما ضعیفند؟ از سوی دیگر کاربران شبکه های اجتماعی انتقادات زیادی به این سفر داشته اند.

برنا کریمی، رییس اداره ارگانهای محلی و سفیر سابق افغانستان در کانادا خطاب به شاحسین مرتضوی، معاون سخنگوی ارگ نوشته است :

جدا از موضوعات احساسی و حماسی و این که چرا قلبم به خاطر بی عزت شدن ملت و کشورم به درد می آید، یک پاسخ کوتاه به یک دوست!

نمی دانم آقای مرتضوی از منافع ملی چه تعریفی دارد، ولی اگر نیامدن آقای تیلرسون به ارگ، بخاطر حفظ جان شان، منفعت ملی امریکا باشد، منفعت ملی ما در به خطر افگندن زنده گی رهبری کامل حکومت در چیست؟ اگر افغانستان این قدر نا امن است که وزیر خارجه یک کشور نمی تواند به پایتخت آن سفر کند و در بیرون از پایتخت تمامی رهبری سیاسی کشور را به ملاقات میطلبد، به یقین که این سفر به بیرون از پایتخت نیز پر از خطر است و امکان این میرود که خدا ناخواسته با اندک بی احتیاطی، تمامی رهبری دولت را از دست دهیم و کشور به یک بحران غیر قابل جبران سقوط کند. برای کشور میزبان حیات شخص اولش، بسیار مهم تر از زنده ماندن مهمان است.

یک مقام خارجی در سطح وزارت خارجه، به خاطر یکی از موضوعات پایین، به یک کشور خارجی سفر می کند: امضای معاهدات و اشتراک در کنفرانس ها، آوردن پیام های سری و استخباراتی و یا مذاکرات روی موضوعات حل ناشده و پیچیده که از توان نماینده گی های شان فراتر باشد. گاهی هم برای به میان آوردن یک موقعیت برای حمایت سیاسی، نظامی و یا اقتصادی. نمیدانم آقای تیلرسون کدام پیام سری ی را به رهبران حکومت وحدت ملی آورده بود ویا نه، انتباه من این است که حتی آقای مرتضوی نیز نمی داند، مورد دیگر با ارزشی را نمی شود برای این سفر کوتاه پر هزینه برای حکومت وحدت ملی سراغ گرفت که بگوییم آقایان مجبور شدند به خاطر منافع ملی جان همه رهبران را به خطر انداخته و راهی پناهگاه امنی برای آقای تیلرسون در پایگاه بگرام شوند. برعکس این سفر موجی جدیدی از ناامیدی بیشتر را به ارمغان آورد که بعد این همه سال جنگ و خونریزی، وضعیت امنیتی به اندازه ی وخیم است که حتی وزیر خارجه ی یک کشور نمی تواند به پایتخت آن سفر کند.

دیپلوماسی نزاع بالای منافع ملی است، سیاست خارجی نیز هیچی جز حفظ منفعت ملی کشور نیست، به همین خاطر چانه زنی ها در مورد کجا نشستن و بالا نشستن و از کدام موضع صحبت کردن و استفاده از تکتیک های رای زنی جز پروتوکول های دیپلوماتیک به شمار می روند.

به نظر من این سفر آقای تیلرسون به افغانستان هیچ پیام دیگری نداشت جز این که به شرکای سیاسی و نظامی خود پیام دهند که وضعیت امنیتی چنان خراب است که نمی شود حتی سفر کوتاهی به پایتخت داشت، ولی این پیام به قیمت آبروی سیاسی یک کشور تمام شد.

انتهای پیام