با موضوع شهادت قاسم سلیمانی چگونه برخورد کنیم؟

به دنبال شهادت قاسم سلیمانی در عراق، کاربران شبکه های اجتماعی در افغانستان مواضع متفاوتی گرفتند؛ به گونه ای که تعدادی با ایرانیان همدردی و برخی ها نیز با آمریکایی ها همدلی کردند.

آن هایی که جانب آمریکا را گرفتند، محاسبه شان این است که افغانستان شریک استراتیژیک ایالات متحده آمریکا است و با این کشور قرارداد امنیتی امضا کرده است؛ بنابراین منافع ملی کشور اقتضا می کند که با آمریکایی ها همدلی کرد یا حد اقل ترور سلیمانی را محکوم نکرد.

اما آنچه طرفداران این استدلال فراموش می کنند این است که حوادث و رویدادهای ده سال اخیر حداقل نشان داد که آمریکا آن منجی موعود و شریک قابل اعتمادی نیست که ما رویش حساب می کنیم. پنج سال قبل، دولت افغانستان با همین ذهنیت منجی پرستانه با ایالات متحده آمریکا پیمان استراتیژیک امنیتی امضا کرد اما نتیجه چه شد و چه دگرگونی مثبتی در اوضاع امنیتی رونما گردید؟

افزون بر این، هر لحظه ممکن است که آمریکا با طالبان توافق کند و افغانستان را باری دیگر در میدان مبارزه با تروریسم تنها بگذارد. آیا ما کدام ابزاری برای اعمال فشار بر آمریکا داریم که سران کاخ سپید و پنتاگون را از اتخاذ چنین تصمیمی باز دارد؟

رفاقت ما با آمریکا به عشق یکجانبه می ماند. پس بهتر است که همسایه ها را نرنجانیم. منافع ملی همین را اقتضا می کند.

نویسنده: عبدالشهید ثاقب