اقتدار ملی یا ابتذال ملی؟

بعضی از دوستان ما، چنان با اغترار و افتخار از عزت و اقتدار گپ می زنند که گویا یک بار شده که طیاره حامل شان بدون اجازه آمریکا از میدان هوایی بلند شده باشد و یا به میدان فرود آمده باشد!!! کدام اقتدار ملی؟
عجبا! صاحب خانه ای که اذن دخول و خروج به خانه اش را از دیگران بگیرد، صاحب خانه ای که اختیار دعوت مهمان به خانه اش را نداشته باشد، صاحب خانه ای که از ورود مهمان ناخوانده نتواند در خانه اش جلوگیری کند، دم از کدام عزت و اقتدار ملی می زند؟

مگر جنرال رازق صاحب این خانه نبود؟ توسط چه کسی و چگونه شهید شد؟ چگونه دفن شد و بررسی ها از کیفیت شهادتش به کجا رسید؟
مگر افرادی مانند انس حقانی، دشمن این خانه نبود؟ چرا عادت کردیم که همیشه از زیر باران به زیر ناودان پناه ببریم؟ چرا از شر دشمن همیشه در آغوش دشمن پناه می بریم؟

بنده برخلاف نظر بعضی از دوستان که معتقد اند؛ برای حفظ اقتدار ملی، باید اقتدار فردی و شخصی و فطرت انسانی و آزادی و آزادگی فردی خود را فراموش کنیم، بر این باورم که حفظ کرامت و عزت شخصی، ضامن برگشت اقتدار و عزت ملی ما است؛ بلکه بالاتر، ضامن اقتدار و عزت فرا ملی و بین المللی است.

از انصاف نگذریم؛ فتنه گروه شوم و شرور داعش را چه کسی خنثی کرد؟ یا حد اقل مدیریت آن را تا تقریبا نابودی کامل چه کسی به عهده داشت؟ او کسی جز سردار دلاور جهان اسلام و مقتدر ملی و بین المللی الحاج قاسم سلیمانی نبود؛ ولی بعضی از ماها متاسفانه، جرئت گفتن یک احسنت و بارک الله به ایشان را هم نداشتیم و حالا که به رحمت حق پیوسته است، می ترسیم که بگوییم شهادت مبارک جوانمرد.

نویسنده: دین محمد ناطقی