افغانستان کشوری همیشه گدا!

اگر تاریخ سیاسی و اقتصادی کشور حتا با سرعت مرور گردد درخواهید یافت که از گذشته های بسیار دور، حتا آن زمان که این جغرافیای خشونت و بی عدالتی نام “افغانستان” برخود نگرفته بود، حکمرانان آنان چشم طمع و صدقه به بیرون داشته اند.

در دورانی که به اصطلاح دولت مدرن در این جغرافیای خشونت و تبعیض (افغانستان) شکل گرفت بازهم حکمرانان چشم طمع و دست صدقه به بیرون از کشور داشته اند. یکی از افتخارات و یا فعالیت های حکمرانان که در تاریخ نقلی یاد می شود این است که مثلا اعلیحضرت فلانی با سفر در فلان کشور این قدر گندم یا برنج را تقاضا نمود؛ یا این که اعلیحضرت یا جناب رئیس جمهور فلانی طی یک سفر مهم به فلان کشور این قدر قرضه را تقاضا نمود یا کمک های بلاعوض را بدست آورد.

در شرایط کنونی نیز چنین است. حکمرانان امروزی افغانستان که خصلت و روحیه خود را از نیاکان بی ننگ و بی کفایت شان به ارث برده اند تمام شور و شعف شان این است که جناب رئیس جمهور امریکا یا نخست وزیرانگلیس یا فلان کشور اروپایی حمایت خود را از ما اعلام داشت و این قدر وعده همکاری داده است و نیز گفته اند که ما شما را در میدان نبرد تنها نمی گذاریم!

البته ایجاد مناسبات بین دولت ها و جلب حمایت ها و کمک ها و حتا قرضه های بلاعوض و غیربلاعوض یک امر عادی و پذیرفته شده و ضروری است. اما این رویه هنگامی عادی است که تلاش ها و کوشش ها برای مصرف درست و سرمایه گذاری جهت تولید اقتصادی و رشداجتماعی و کارآمد ساختن نظام اداری بکار برده شود. اما شواهد در افغانستان درطی یک ونیم میلییون قرن پیش! تا حالا دراین باره نشان می دهد که جز غارت و چپاول و سواستفاده جویی چیزی بیش نبوده است.

اینک نیز با آمدن هیئت به اصطلاح حقیقت یاب شورای امنیت ملل متحد به کشور که در حقیقت یابی این هیئت واقعا جای تردید است، مقام های حکومتی هم چنان برتوقعات خود افزوده اند. این توقعات هنگامی منطق می یابد که زمامداران کابل برای تقویت بنیادهای حکومت داری و اعاده اعتماد میان حکومت و مردم بکوشند. در شرایط کنونی برای رهبران حکومت وحدت ملی غلبه درمنازعات و کشمکش های جناحی و شخصی مهم تر از منافع ملی و مصالح کشور است. به تعبیر دیگر تشدید ناامنی و قوت یابی مخالفین وفراهم شدن دست اندازی های بیرونی بیشتر نتیجه بی تفاوتی و منازعات بیهوده رهبران حکومت وحدت ملی برسرمنافع محدود و شخصی خود شان است نه در قدرت یابی مخالفان. در این صورت حمایت های بیرونی نیز نتیجه لازم را درپی نخواهد داشت چنانچه تاکنون نداده است. تازمانی که افغانستان “گدای” همیشگی در همه زمینه ها و عرصه ها باشد این زبونی و بدبختی باقی خواهد بود.

شکور اخلاقی