استبداد در قالب دموکراسی

  • انتشار: ۲۹ قوس ۱۳۹۸
  • سرویس: دیدگاه
  • شناسه مطلب: 72492
استبداد

استبداد، تنها آن نیست که یک شاه و حاکم در راس باشد، تاج و تخت و حرمسرا داشته باشد و از مالیات ملت بخورد و بنوشد و بساط عیشش مهیا باشد… بلی این مصداق اتم استبداد است که عریان و هویدا در یک کشوری ظهور و بروز میکند و آزادی را به کنج عزلت می کشاند…

اما استبداد در قالب و محتوای مردم سالاری، زشت و پلشت تر از استبداد شاهی است. در قالب حکومت مردم بر مردم، برای لقمه ای نانی و پاکتی و سردسترخوانی، چنان بازار تملق و مداحی را گرم نگه میدارند و با آدرس دموکراسی، چنان کارهای وحشیانه ای انجام میدهند که شاه مستبد اگر زنده شود، انگشت حیرت به دندان خواهد گرفت.

با ترویج روحیه بردگی و ذلت، با وعده ای مقام در بدل تملق و تقرری ها در بدل پول و قومیت… از مسایلی است که مستقیما خنجر به گلوگاه آزادگی و آزادگی میگذارند.

اگر استبداد شاهی، نمی توانست یک پسر مکتبی را قانع کند که برای او مدح نامه بسراید و تعظیمش کند، اما در استبداد در قالب دموکراسی براحتی توانسته از بین ملانصرالدین ها و ملاخصم الدین ها و داکترها و ماسترها متملقین و موزه پاکان الی ماشاالله جلب و جذب نماید.

ملتی که روحیه بردگی داشته باشد از بی سواد تا متخصص، هیچگاه روی آزادی را نخواهند دید.

نویسنده: علی ظفر یوسفی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟