استاد سرور دانش و سردار قاسم سلیمانی

اعتراف کنم که از گفته های معاون دوم اشرف غنی متعجب شدم. نه اینکه از ایشان شناخت ندارم و یا به ایشان شک دارم. بخاطر اینک در مقامی که هستند یکنوع رزرف را ایجاب میکند وانتظار نداشتم از اعلامیه محتاط و صرف دیپلوماتیک غنی فرا تر رود. ولی با خوشحالی دیدم که اشتباه میکردم. وی همان دید مزدورانه غنی را در مورد یک چنین حادثه مهمی در برابر امریکا دور انداخته و “منافع ملی” را در دور مدت محکومیت تروریسم دولتی امریکا (با شیوه محتاطانه خود) میداند.

سرور دانش از قاسم سلیمانی به حیث ” “چهره برجسته” مبارزه با دولت اسلامی (داعش) یاد میکند. خوب این شاید یک گفته عادی باشد و همه میدانند که قاسم سلیمانی و گروه حشدالشعبی عراقی بودند که داعش را در عراق شکست دادند نه بمباران هوایی امریکا و متحدین غربی آن که بیشتر به ویرانی شهر ها تمام شد. ولی وقتیکه معاون “رئیس جمهور” کشوری مانند افغانستان، وابسته به امریکا، چنین حرفی میزند قابل ستایش است. بویژه اینکه آقای دانش بدون آنکه از امریکا نام ببرد علاوه میکند : ” بدون شک هر نوع برخورد خشن و خارج از قواعد بین‌المللی در هر شرایطی بر وخامت اوضاع می‌افزاید”. آری، بار دیگر امریکا ثابت نمود که زمانی که “منافع” اش در میان باشد هیچ احترامی به قواعد بین المللی که امضا نموده ندارد. استاد دانش حتا حرفی میزند که به مزاق جوانان احساساتی و ناسیونالیست و بی خبر از دنیا خوش نمیآید. او گفت : ” این نوع برخورد منطقه را از صلح و ثبات دور و تنشها را بیشتر می‌کند. آقای دانش افزود که کابل صلح را نه تنها برای افغانستان می‌خواهد، بلکه خواستار برقراری صلح، ثبات و امنیت پایدار در منطقه است. ”

ایکاش این حرف ها را اشرف غنی میزد تا من برای یکبارهم که شده وی را ستایش میکردم. به هر صورت حرف خوب از هر کی باشد باید از آن حمایت کرد.

نویسنده: کریم پاکزاد