از بن تا دوحه

شور و شعف/هیجان و التهابِ امروزِ افغان‌ها در پیوند با مذاکرات صلحِ «قطر» دست کمی از شور و احساسات آنان در قبال کنفرانس «بن» در دو دهه‌ی قبل ندارد. در آن روزگار، گروه‌ها و اقشار مختلف آنچنان هیجان‌زده و پراحساس، اظهار نظر و ابراز شادمانی می‌کردند که گویی قرار است افغانستان از فردا به آشیانه‌ی صلح و مؤدت و آزادی و دموکراسی تبدیل شود و از نظر رفاه و توسعه و آبادانی، شانه به شانه‌ی جاپان و سوئیس یا کویت قرار گیرد.

اما پس از دو دهه تداومِ جنگ و ترور و انتحار و انفجار و فساد و مصرفِ ۱۳۰ میلیارد دلار کمک‌های خارجی، دو باره بر گشتیم به خانه‌ای اول و پُشت میز مذاکرات با همان گروه بی‌رحمی که دو دهه پیش، سقوط و زوال آن را جشن گرفته بودیم و آنهمه ابراز شعف و شادمانی می‌کردیم.

هموطنان گلم! زیاد هییجانی و احساساتی نشوید که برای سلامت تان خوب نیست! کنفرانس قطر هم دستاوردی فراتر و فرازتر از کنفرانس بن نخواهد داشت!

مسیح ارزگانی