ادبیات مبارزات انتخاباتی!

همه میدانیم که جنگ چهل ساله در کشور علاوه بر تخریب شریان های اقتصادی و امنیتی، زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی مارا نیز ویران نموده است.

ادبیات هنری و اشعار هنرمندان ما بر محور( لب، چشم ، قد ، و اندام زنانه ) می چرخد. البته که تعداد اندکی هنرمندان ملی هستند که همواره درد مردم را سرودند حساب آنان جداست.

گفتمان سیاسی در کشور ما در یک فضای ظاهرا دموکراتیک به پای لنگ قومیت بوسه میزند و هسته اصلی همان است که پوسته دموکراتیک دارد.

در فضای انتخاباتی متاسفانه که ادبیات مشاوران ، مقربان ، نخبگان و…..بر تخریب تهوع آور دیگری است.
چنگ زدن به هر ابزاری برای ماندن در قدرت، یا گرفتن قدرت؛ ادبیات انتخاباتی را به لجن زار متعفن تبدیل نموده که هر چه بیشتر فعالیت و حرکت می کنند بیشتر فرو می روند.

کمپاینرهای ارشد همانند خرمگسان تنها و تنها روی کثافت و نجاست طرف مقابل می نشینند تا خبث و تعفن طرف مقابل را اثبات کند اما از حال و حالت خود غافل است.

حال که نمی توانیم همدیگر را با گلوله بکشیم دست به ترور شخصیت همدیگر می زنیم ؛ تفاوت این وندی های دموکرات با آن وندی بیچاره بی سواد در چیست؟
آیا باز هم فضای سال 71 را با رنگ دموکراتیک تجربه می کنیم؟

از شاحسین مرتضوی تا شا محمد ناطقی و کندک مشاوران و کاسه های داغ تر از آش همه وهمه در گرداب متعفن شنا می کنند تا خود و تیم شان نجات یابد بی خبر از اینکه این راه که میروی به ترکستان است.

انتظار میرود افرادی که عناوین استاد، مشاور، روزنامه نگار، تحلیلگر و….. را یدک می کشند و این القاب را چون تابلو بر پیشانی خود چسبانده اند از ادبیات متعادل و منطقی استفاده کنند.

مبارزات انتخاباتی در تمام کشورها و ملت ها وجود دارد اما ادبیات انتخاباتی امروز کشور ما در قالب هیچ یک نمی گنجد.

ادامه این روند مردم را نسبت به هویت فرهنگی و اجتماعی بی باور خواهد نمود که ضرر آن بسیار فراتر از موضوع انتخابات است.

شخصیت وارزشهای پذیرفته شده ی اجتماعی را در کارزارهای انتخاباتی به حراج نگذارید.
و ما علینا الا البلاغ

نویسنده: سید محمد حسین هاشمی اخلاقی