ائتلاف میان جریانهای سیاسی شیعه!

  • انتشار: ۲ سرطان ۱۴۰۰
  • سرویس: دیدگاهسیاست
  • شناسه مطلب: 115419
افغانستان

اکنون اوضاع سیاسی افغانستان نهایت پیچیده و تاریک و نا اُمید کننده است؛ محورهای قدرت سنّتی کشور که پیشینه پادشاهی و اعتبار بین المللی دارد مشغول چانه زنی در جهت کسب هژمون تباری و قبیله یی خویش با قدرتهای جهان و منطقه و خاصّتاً در متن یا حاشیه ای دایره بازی امریکا هستند. با شدّت گرفتن حملات قدرتمندی گروه طالبان؛ جبهات نظامی تازه از رهگذر جزیره های قبیله یی و اقشار مختلف کشور در حال شکل گیری اند؛ مقاومت مارشال دوستم، خیزش مردمی تحت فرمان استاد عطا محمد نور و بسیج مردم توسط حاجی احمد خان مسعود فرزند قهرمان ملی کشور نمونه بارزی از ایجاد جبهات جدید نظامی برای مقاومت در برابر حملات طالبان می باشند.

امّا در این میان جامعه تشیع پراکنده، سکوت، نگران، سرگردان و رهبران شیعه بی مضمون و بی برنامه در خواب غفلت نَفَس میکشند.
آشکار است که عامل اصلی این پراکندگی و ضعف فاحش؛عالی جنابان استاد خلیلی و استاد محقق هستند. این دو استاد بزرگوار در بیست سالی تمام به اثر اعتبار که نزد امریکائیان و کرزی تا غنی پیدا نمود؛ انرژی منفی تولید کرد. هنر اصلی شان رقیب کوبی درونی و نفرت پراکنی علیه جریانهای غیر نصری بود.

جناب استاد دانش که شخصیت معتدل و بیشتر فرهنگی و اصولگرا است؛ با اینکه با اعصاب نا پایدار و بی ثبات اشرف غنی رئیس جمهور دست و پنجه نرم میکند، از حملات و ضربات اساتید معظم نیز مصئون نبوده است. در این اواخر احزاب چون حرکت اسلامی و پاسداران جهاد اسلامی، اقوام سادات و قزلباش و… نیز بر سنگینی حملات علیه این بزرگوار افزوده شده اند.

حقیقت این است که باوجود چنین ناملایمات؛ یک ائتلاف قاطع میان جریانهای شیعه در شرایط کنونی نیاز اساسی است. اکنون بگذریم از عُقده ها، بگذریم از کینه ها، بگذریم از انحصار طلبی ها، بگذریم از خودخواهی ها. بگذریم از مبحث مزخرف حزبی و قومی. هستی و بنیاد مردم ما در خطر نابودی قرادارد و ما هنوز هم دنبال عصبیت حزبی و قومی باشیم؛ خَر خنده ای خلق میشویم.

جناب استاد خلیلی و استاد محقق که عاملین اصلی ضعف جامعه ما پنداشته میشود در عین حال از شخصیت های سیاسی بزرگ و تآثیرگذار وطن و جامعه شیعه هستند؛ در این شرایط احمقانه است که آنها را تخریب و تضعیف کنیم. عاقلانه خواهد بود که از اشتباهات گذشته تجربه بگیریم و برای فردای خویش بیاندیشیم و قاطعانه برای بقاء مردم خود و حیات سیاسی جامعه شیعه گام برداریم. در خطر و امتیاز کنار هم و باهم باشیم. الآن معلوم است که بیشترین نیروی مردمی از حزب حرکت اسلامی و پاسداران جهاد اسلامی در کشور هستند که بدون حضور آنان جبهه مقاومت قدرتمند از ملت شیعه؛ قابل تشکیل نخواهد بود. اکثر آنان در طول عمرِ کم ثمرِ دموکراسی در زندان یا در تبعید و یا در انزوا بودند. بسیج آنان درکنار دوسیه سازان و ستم آفرینانی همکیش شان کار ساده ای نیست. لکین بجز گذشت و همبستگی چه چاره ای دیگری است.

بفهم قاصر من آنچه که مهم است تحمل همدیگر در مکتب ماست؛ وقتی در روزهای سخت کنار هم بودیم در روزهای راحتی نیز به یاد همدیگر باشیم نه در پی تضعیف و تخریب یگدیگر.
بناءً ائتلاف جریانهای سیاسی شیعه یک نیاز اساسی و کلید بقاء ماست.

بدون شک ما در برابر اراده ملی هموطنان عزیز خویش برای حفظ مصالح علیای کشور تمکین میکنیم؛ عزت و خاطرات مشترک سرزمین ما خط سرخ برای ما خواهد بود. با حفظ ارزشهای ملی همبستگی درونی مکتب شیعه از ضروریات امروزین ماست.

شعبان سادات موسوی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟