آیا پارلمانهای اروپایی صداقت دارند!

حدود یک هفته دیگر مجلس فرانسه نمایندگان این کشور را دعوت خواهد کرد تا با یک رای گیری برای به رسمیت شناختن فلسطین تصمیم بگیرند .

پیش از فرانسه، سوئدی‌ها همین راه را رفتند و پس از آنها، نمایندگان مجلس عوام انگلیس نیز در جلسه‌ای 6 ساعته در 21 مهرماه امسال با 274 رأی مثبت در برابر تنها 12 رأی منفی از دولت این کشور خواست تا دولت فلسطین را به عنوان دولتی مستقل به رسمیت بشناسند. سوئد نخستین کشوری بود که در اتحادیه اروپا چنین تصمیمی گرفت و دولت فلسطین را به رسمیت شناخت.

با این اقدام شمار کشورهایی که در جهان چنین تصمیمی گرفته‌اند به 130 رسید. پس از این سه کشور این موج به دیگر کشورهای اتحادیه اروپا نیز سرایت کرده و پس از آن چندی پیش پارلمان اسپانیا هم پیشنهاد به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطینی را مطرح کرد و خواستار اتخاذ گامهای بزرگ از سوی اتحادیه اروپا در این خصوص شد.

اما چرا کشورهای عضو اتحادیه اروپا به چنین سمتی می‌روند؟ آیا براستی آنها نگران حقوق فلسطینیان هستند و آماده‌اند تا در صورت لزوم تاوان تیرگی روابطشان را با رژیم صهیونیستی بپردازند؟ در این خصوص میان کارشناسان مسایل فلسطین دو نظر متفاوت و حتی متضاد است. برخی بر آن هستند که اروپا بیش از این نمی‌تواند «پز» مردمسالاری بدهد، اما در برابر حقوق مردم فلسطین سکوت کند. آنها اعتراضهای وسیع مردمی برای حمایت از فلسطینیان را در پایتختهای اروپایی بویژه در جنگهای اخیر، در اتخاذ این تصمیم مؤثر می‌دانند و معتقدند این دولتها دیگر قادر نیستند حقوق مردم فلسطین را نادیده بگیرند و اما برای آنکه با رژیم صهیونیستی دچار کشمکش نشوند این وظیفه را به مجالس مردمی خود واگذار کرده‌اند. در طرف دیگر گروهی هستند که با بدبینی این تصمیمات را دنبال کرده و آنها را بیشتر نمایش می‌دانند.

این در حالی است که بیشتر این مصوبات نظیر آنچه در مجلس عوام انگلیس تصویب شد، ضمانت اجرایی ندارد و صرفاً نمایشی است. مخالفان این روند دولتهای اروپایی را در این مسیر هماهنگ با تل آویو می‌بینند و موافقان مستقل. آینده نشان خواهد داد که این مصوبات آیا در واقعیت کنونی فلسطینیان تغییری ایجاد می‌کند یا نه.