آیا جرگه مشورتی، صلح آور است؟؟

تصور می کنم حاصل جرگه پرهزینه ای که در حال برگزاری است، ضرب درصفر است. چونکه طالبان در شرایط گردن کلفتی بسر برده و تن به چنین حرکتهایی نمی دهند. پس چگونه می توان طالبان را به صلح وادار نمود؟

دولت بجای اینکه به چنین راه کار پوسیده ای توجه کرده وهزینه نماید، باید صلح شرافت مندانه را درمیدان جنگ ییابد و از موضع قدرت و توانایی با دشمن وارد صحنه شود که متاسفانه شالوده جنگ هم توسط عوامل داخلی وخارجی شاریده هست در نتیجه بحران با عوامل خود همچنان باقی.

اشتباهاتی که سران حکومت وخارجی ها در باب جنگ وصلح تا کنون مرتکب شده اند فرصت گفتمان جمعی را نابود کرده و با نا توانی، هر سو دست و پای بی حاصل می زنند. دریغ از هزینه هایی که صرف موارد فاقد منفعت گشته و مردم را در سردرگمی فرو برده است.

باید گفت که صلح در افغانستان، تا قضیه خط دیورند حل نگردد غیر ممکن بوده وهیچ گونه راه حل قطعی ندارد.

وقتیکه خلیلزاد می گوید صلح بین دولت وطالبان، ممکن است نتواند جنگ را در افغانستان ختم نماید، این خود اشاره به همین واقعیت تلخ هست که فتنه دیورند همچنان باقی بوده و جنگ هم خواهد بود.

ازسوی دیگر زمانی که اشرف غنی می گوید: من حاضر نیستم که شاهد قرار داد گندمک دیگر باشم، اشاره اش به خط دیورند است.

غنی زیر فشار پاکستان وغربی ها قرار گرفته، اما به چنین امری رضایت نداده است و اگر این درخواست پاکستان مورد قبول حکومت افغانستان واقع نشود، این کشور پا کستان هست که جنوب افغانستان را برای طالبان خواسته واز طریق دست نشانده های طالب خود سعی خواهد کرد که مشکل مرزی خودرا تا حد ممکن حل کرده ویا زمینه ای تشدید ودوام بحران را فراهم اورند.

پس باید نتیجه گرفت که تشکیل لویه جرگه، از مقصد آن فاصله های زیادی داشته وغیر مفید بوده وهیچ گونه بردی دراین باب نخواهد داشت وباید باورمند بود که خط دیورند، محور تمام بد بختی افغانستان بوده وهرانچه غیر ان باشد بازی هست وبس.

اقبال صادقی