کتابی در وزن یک وزیر؟

  • انتشار: ۱۹ ثور ۱۳۹۹
  • سرویس: دیدگاهفرهنگ و هنر
  • شناسه مطلب: 85386

فصل اول کتاب “چهل سال در طوفان” آقای خرم تمام شد. در این فصل آقای خرم به خاطرات دوران جهاد و تحصیل و همچنین ماموریتش در زمان تصدی وزارت اطلاع و فرهنگ می پردازد.

آقای خرم مبنای تفکر مبارزاتی اش را مطالعه کتابهای تئوری پردازان حاکمیت اسلامی از جمله، مودودی، مرتضی مطهری، جلال آل احمد، جلال الدین فارسی و علی شریعتی می داند.

به زعم خود آقای خرم، چون ایشان معتقد به ارزشهای فرهنگی بوده، با هدف ساماندهی ابزارها و سیستم های رسانه ای کشور، به وزارت اطلاعات و فرهنگ گماشته می شود.

تا اینجای کتاب (پایان فصل اول) برای من دو موضوع ذهنم را آزار می دهد:
اول، متن کتاب از لحاظ نگارشی با نارسایی های جدی در ساختار جملات و استفاده از نشانه ها مواجه است و از اینکه این اثر، کار “وزیر اطلاعات و فرهنگ” یک کشور می باشد، خیلی بد است.
دوم، آقای خرم تقریبا به تمام رئوس فعالیت ها، دست آوردها و حوادث دوران وزارتش پرداخته است اما به قضیه کتاب شویی ها، توقیف کتابها و به دریا انداختن کتابها در زمان وزارتش هیچ اشاره ای نکرده است. از اینکه ایشان یک انسان کتاب خوان و متاثر از نویسنده های ایرانی است و در زمان وزارت شان، هزاران جلد کتاب علمی، فنی، تاریخی، ادبی و… که از ایران به افغانستان آورده می شده است، توسط همکاران محلی شان یا شسته شده، یا به دریا انداخته شده و یا توقیف شده است که این موضوع سر و صداهای زیادی برپا کرده و پارلمان وقت شدیدا به آن قضایا اعتراض کرده بوده است؛ اما جناب وزیر در کتابشان هیچ اشاره ای به آن نکرده است.

آقای خرم در اهمیت کتابهایی که در زمان مبارزات اش می خوانده است، در صفحه ۳۳ کتابش چنین می نویسد: “برای حکومت هریکی از این کتاب ها با ماین و تفنگ یکسان بود”.

جالب این است که همکاران آقای خرم وقتی به خاطر توقیف و به دریا انداختن کتابها مورد سوال و اعتراض قرار می گیرند؛ برای توجیه می گویند “این کتاب ها از مرمی دشمن خطرناک تر است” و برای تبرئه می گویند دستور از مرکز بوده است.

سوالی که ذهن مرا نا آرام کرده این است که چرا آقای وزیر اطلاعات و فرهنگ کشور و همکارانشان از آن کتاب ها می ترسیده اند؟ ایشان با جامعه و جوانانی که به برکت تکنالوژی ارتباطات، دنیای موضوعات برای “خواندن”، “دیدن”، “شنیدن” و “اندیشیدن” در دست ها و در جیب های شان است چه خواهند کرد؟

حسین ریحانی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟