وعده تداوم حمایت از افغانستان بایدن را باور نکنید!/ همه چیز به نفع طالبان پیش می رود!

رونالد ای نویمان از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ میلادی سفیر امریکا در افغانستان بود.
هرگونه مدیریت نادرست در خروج نیروهای امریکایی از افغانستان می تواند خطر ناکامی و شکست برای متحدینی که قرار است در افغانستان بماند را به همراه داشته باشد. رئیس جمهور جو بایدن حین اعلام خروج نیروهای امریکایی از افغانستان گفت ایالات متحده امریکا به حمایتش از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان ادامه می دهد. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه امریکا، نیز گفته های بایدن را تکرار کرد. سخنگوی نظامیان امریکا در کابل ماه گذشته اعلام کرد ماموریت ما خروج امن و منظم از افغانستان است تا نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان را در بهترین موقعیت حین خروج قرار دهیم. روند خروج نیروهای امریکای از افغانستان در تناقضی فاجعه بار نسبت به وعده های داده شده قرار دارد. بخش زیادی از قدرت و توان نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان به تکنولوژی بستگی دارد: این تکنولوژی ست که در میدان «ضریب جنگی» را افزایش داده به کارایی آموزش های دیده شده، نظم و قدرت شلیک به هدف کمک می کند. این روشی ست که امریکا با آن می جنگد و نیروهای نظامی افغان را نیز به همین سبک آموزش داده است. نکته اینجاست که استفاده از این تکنولوژی مهارت کافی و نگهداری می خواهد. پیمان کاران امریکایی کار نگهداری وسایل جنگی مدرن در افغانستان را انجام می دهند اما اینک قرار است پیمانکاران نیز همراه نیروهای نظامی امریکایی افغانستان را ترک کنند. بدون حفاظت و نگهداری مناسب تمام هلی کوپترها و هواپیماهای جنگی که در اختیار نیروهای هوای افغانستان قرار دارد به زودی از کار می افتند. بدون نگهداری مناسب، رادارهای کنترل آتش نمی تواند به طور دقیق آتش توپخانه را هدایت کند. این لیست همچنان ادامه دارد.

از زمان ختم ماموریتم به عنوان سفیر در کابل تاکنون به طور سالانه به افغانستان سفر کرده تماس های خود با اشخاص و چهره های ملکی و نظامی از جمله سازمان های پیمانکار را حفظ کرده ام. در مورد خروج پیمانکاران از افغانستان توضیح قابل ملاحظه ای به بایدن داده نشده است تا تصمیم مناسبی اتخاذ کند. نه نیروهای نظامی امریکا بر روی زمین و نه همکارانشان در پنتاگون هیچ برنامه ای برای جایگزینی یا کاهش اثرات خروج شتابزده و غیرمنتظره خود از افغانستان ندارند. برخی از پیمانکاران می گویند پس از اعلام خروج نیروهای امریکایی از افغانستان توسط بایدن، پرسیده اند آیا باید عملیات ها را از موقعیت هایی خارج از افغانستان مدیریت کنند و در جواب «نه» شنیده اند.

بخشی از این خلأ ممکن است با اجاره کردن پرسنل خبره و غیر امریکایی پر شود. برخی از شرکت های امریکایی برای ماندن ابراز علاقه کرده اند البته اگر از سوی مقامام افغان اجاره شوند. بخش دیگری از حمایت و آموزش می تواند از خارج از افغانستان صورت گیرد.
یکی از مقامات امریکایی به من اطمینان داد که پنتاگون تمام کاری که بتواند را برای افغان ها انجام می دهد و توسعه استراتژی های پرکننده(پل زن) یکی از این اقدامات است. در مورد برخی خبرهایی که از افغانستان می رسد بزرگنمایی شده است: اینکه گفته می شود دولت و ارتش افغانستان که توسط امریکا ایجاد و حمایت شده از تصمیم خروج نیروهای امریکایی از افغانستان و اینکه باید با مشکلاتشان تنها دست و پنجه نرم کنند، شوکه شده اند. به هر صورت تمام موضوعات مهم برنامه ریزی شده برای امریکا قرار نیست در میدان پیاده شود.

تنها چیزی که به پیمانکاران گفته شده این است که تمام پرسنل خود را از افغانستان خارج کنند. تفاهم نامه «فرماندهی پیمانکاری ارتش» در مورد پایگاه نظامی امریکا در بگرام نزدیک کابل نشان می دهد که برای بسته شدن تمامی پایگاه های امریکا در افغانستان یک تاریخ دقیق تعیین شده و تک تک پرسنل تیکت و زمان خروج خود را می داند. وزارت دفاع امریکا از تمام پیمانکاران خواسته است برنامه دقیق خود برای خروج از افغانستان به شمول برنامه خروج تک تک پرسنل خود را ارائه کند و قراردادهای موجود پیمانکاران نادیده گرفته شده است.

علی القاعده، کار نگهداری می بایست به افغان ها سپرده شود اما افغان ها تاکنون برای در دستگیری عملیات ها هیچ بودجه ای از امریکا دریافت نکرده اند و پروسه جدید به آنها ابلاغ نشده است. طبیعی ست که هر قراردادی زمان خاص خود را لازم دارد. شاید ما و افغان ها راه هایی برای مدیریت مشکل پیدا کنیم اما خروج نیروهای امریکایی از افغانستان ماه ها زودتر از یازده سپتامبر، ضرب العجلی که رئیس جمهور بایدن تعیین کرده، می تواند با کش و قوس ها و اقدامات توام با خطا و اشتباه فراوانی از سوی مقامات دولت بایدن همراه باشد.

پشت پرده خروج هر چیزی که در جریان باشد یک نکته واضح است که بر روی زمین خروج پیمانکاران امریکایی از افغانستان یک تصمیم نابخردانه، گیج کننده و مخرب است چون نه تنها به روند تداوم حمایت از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان ضربه می زند که این نیروها را تضعیف می سازد.

مشهور است که سردرگمی را محصول جانبی عملیات های نظامی می دانند. اما در افغانستان این سردرگمی درست در زمانی دارد اتفاق می افتد که جنگ شدت یافته و شاهدان و تحلیل گران حملات کلان تری از سوی طالبان را پیش بینی می کنند. آنچه افغان ها در مورد وعده بایدن به تداوم حمایت از افغانستان می خواهند بدانند نشانه های عمل به این تعهد است: آنچه در شرایط حاضر قابل مشاهده است عجله امریکا برای خروج است و جزئیاتی در مورد عمل به وعده داده شده از سوی امریکا ارائه نشده است.

در جنگ اهمیت روحیه کمتر از امکانات و تکنولوژی جنگی نیست. عدم اطمینان حال حاضر روحیه نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان را تضعیف ساخت و در چنین شرایطی حملات کلان احتمالی طالبان در آینده می تواند موثر واقع شود. با ضعف مفرط نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان بدون شک زنان، روزنامه نگاران، قضات، فعالان دموکراسی و دیگر اقشار و طبقات و حتی شهروندان عادی جامعه افغانستان به دست طالبان سلاخی خواهند شد و هیچ کس از ظلم و کشتار طالبان در امان نخواهد ماند!

منبع