هنوز به بلوغ فکری و سیاسی نرسیده ایم!

چند روزی است که صفحات مجازی پُرشده است از پرداختن درباره قضیه مولوی مهدی.
این که مولوی مهدی کیست؟ چرا به طالبان پیوست؟ چرا صف خود را از آنان جداکرد؟ چقدر از ظرفیت و توانایی فردی و پایگاه اجتماعی و قدرت نظامی برخوردار است و…..؟ پاسخ دادن و به تحلیل گرفتن این پرسش ها به یک سوی؛ اما آنچه برایم جلب توجه داشت و به تاسف واداشت این بود که محللین سیاسی، کارشناسان نظامی، فعالین اجتماعی و مدنی، نخبگان و روشنفکران و تاریک فکران جامعه هزاره تمام سیر و پودنه، ضعف و قوت، راز و غیر راز خود را به این بهانه بیرون کشیده و در معرض دیدهمگان قرار داده اند. به معنای واقعی اینان خود نقشه و راه سرکوب و محکومیت خود را به حریف پیش کش کرده اند. حریف و رقیب هیچ ضرورت ندارد که زحمت فکر کردن و حیله کردن و کاراستخباراتی کردن را به خود بدهد؛ کافی است که صفحات مجازی این قوم سلحشور و عاشورایی را به یک نظر مرور کند تمام اطلاعات سیاسی، نظامی، اجتماعی و نقاط سوق الجیشی وووو بدستش خواهد آمد.
این ضعف بیرون دادن اطلاعات در صفحات مجازی که در اثر احساساتی شدن و اشتیاق به خودنمایی و خود جلوه گری فردی یا جمعی صورت گرفته است نشان می دهد که هرچند باسوادهای ما زیاد شده اند، آثار کافکا و اندراسل و هانتینگتون و…. را خوب حفظ کرده اند و در تحلیل موضوعات و نوشتن پیش نویس ها هیچ کمبودی ندارند؛ اما دربازی سیاست متاسفانه هنوز خام هستیم و این خام بودن را باید بپذیریم تا پخته شویم.

عبدالشکور اخلاقی