نیاز به رنسانس در جهان اسلام

از مجموع رویدادهای کشورهای مسلمان نشین، خصوصا اوج گیری گرایش های قشری گرایانه شریعت مدارانه در قالب حلقه های فکری و سیاسی و اجتماعی افراطی چنین به نظر می رسد که مسلمانان نیاز به یک رنسانس دارند تا بتوانند به زیست محترمانه و با عزت خویش در جهان امروز قادر شوند.

واقعیت امر این است که جدای از عوامل سیاسی و استخباراتی، علت اساسی بحران جاری در کشورهای اسلامی، بخصوص افغانستان نگاه قشری گرایانه از دین است و احکام متصلب به قرون گذشته و فارغ از تحولات زمانه. آنچه امروز گروه های افراطی شعار می دهند و عمل می کنند دقیقا مبتنی بر متون دینی و احکامی است که در نگاه شریعت مداران، منبع متقن و خدشه ناپذیر است.

بطور مشخص در فجایع اخیر کشور توسط طالبان، از سنگ صدا بلند شد و حتا پاپ رهبر مسیح های جهان نگران جان انسان ها شد، اما امت اسلامی و خصوصا علما و مجتهدین و مراکز مهم فقهی و دینی هم چنان در بی تفاوتی کامل. این وضعیت دقیقا ریشه در این موضوع دارد که طالبان خود را مجری شریعت می دانند، و اینان نیز نوعی احساس مشترک به آن دارند.

بنابراین اگر بازنگری جدی (رنسانس) در باور و نگاه جهان اسلام اتفاق نیافتد، ادامه وضعیت جاری مسلمانان را “خسرالدنیا والاخره” خواهد ساخت. شریعت و دینی که بنیاد و روش های خود را مطابق به نیاز زمان و کرامت انسانی عیار نسازد، برای پیروان خود فقط رنج و عذاب را تحمیل خواهد ساخت.

عبدالشکور اخلاقی