نشست خوب است اگرچه بی نتیجه باشد!

اگرچه طرفین مذاکره در تهران گزارش دهی شفاف و دقیق از روند و محتوای گفت و گوهای خود نداشته اند اما از لحن و فحوای صحبت هایشان استنباط می شود که این مذاکره نه تنها هیچ ثمری نداشته که پرتنش نیز بوده است.
توقع ادارهٔ طالبان از جبههٔ مقاومت و مخالفان سیاسی شان این است که همگی زیر بیرق امارت جمع شوند ، مانند رعیت زندگی کنند و سرشان به کار و زندگی شان باشد. در این صورت، امارت کاری به کارشان نخواهد داشت اما اگر زبان درازی کنند و پا از گلیم خود فراتر بگذارند و در کار سیاست و دولت داری مداخله کنند تحمل نخواهند شد!
به نظر طالبان دموکراسی پوچ و پدیدهٔ غربی است و کشورهای بزرگ دنیا بدون دموکراسی اداره می شوند. دموکراسی افغانستان نیز در بیست سال گذشته پر از فساد بوده و هیچ دست آوردی نداشته است بلکه این امارت اسلامی است که نسخهٔ شفا بخش اداره و ثبات کشور می باشد!.
تا زمانی که طالبان از چنین باور و تفکر ی پیروی کنند هیچ گفت و گویی با این گروه نتیجه نخواهد داد اما با این هم نشست با این گروه نباید نفی شود. زیرا آن کس که پای میز مذاکره حاضر می شود صداقت، اعتماد به نفس، حقانیت، قدرت استدلال و حوصلهٔ فراخ خود را به آزمون می گذارد و مسئولیت تاریخی خودرا در شرایط حساس کشور ادا می کند اگرچه که جانب مقابل گوشی چون صخرهٔ صما داشته باشد!

سید آقا حسین فاضل سانچارکی