نجات ما در چیست؟

  • انتشار: ۱۲ عقرب ۱۴۰۰
  • سرویس: دیدگاهگوناگون
  • شناسه مطلب: 123485
افغانستان

هرچه آگاهی(نه فقط علم)، شعور، درد و دغدغه انسان بودن فرد بیشتر باشد، به همان اندازه احساس مسئولیت، احساس همدردی انسان و رنج بودن برایش بیشتر خواهد بود. چنین انسانی هرگز زندگی را در ازای رذالت تحمل نمی کند، بلکه زندگی به قیمت فضیلت برایش مطلوب خواهد بود.
سوگمندانه در تاریخ بشری، آنانی که برای زنده ماندن و لولیدن در رذالت تن به هر ذلتی داده اند، بیش از کسانی است که زندگی را در پرتو فضیلت خواسته اند.
امروز در جامعه ما نیز، دردمندانه چنین است. شمار زیادی زندگی و افتخار خود را در مرداب خیانت، دزدی، حق کشی و بردگی شهوات سیر ناپذیر چندگانه برپا داشته اند و در همان حال مزورانه از شرافت، فضیلت، آزادی و عدالت سخن می گویند.
ما نه تنها در زمان خود، بلکه بسان تجربه عمومی دیده ایم و دریافته ایم و با تمام وجود لمس کرده ایم که ادعاهای کلان، شعارهای دهان پرکن، امکانات فوق العاده، حمایت های بزرگ، هیجان های گسترده، جیغ های گوش خراش، و….برای اسلام و دموکراسی و ملیت فقط بلای جان ما گردیده و عمق و گستره فاجعه را بیشتر ساخته است.
تا هنگامی که آگاهی و دردمندی انسانی و تعهد به فضیلت ها بعنوان قاعده اجتماعی و متکی به خرد جمعی و قانون عادلانه بسط نیابد، هیچ تغییری و نظامی و دست یاری، نجات بخش ما نخواهد بود.

عبدالشکور اخلاقی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟