اختصاصی اطلس؛

ماجرای تلخ توهین به پیکر شهید فاطمیون از زبان فرزند شهید/ پر سابقه ترین نیروی فاطمیون در بیابان دفن شد! + فیلم و عکس

  • انتشار: ۱۶ اسد ۱۴۰۰
  • سرویس: تیتر 1گوناگون
  • شناسه مطلب: 118158

اخیرا تصویری از قبر مطهر یکی از شهدای لشکر پر افتخار فاطمیون در شهر اشتهارد استان البرز ایران منتشر شده که احساسات مردم دو کشور را جریحه دار کرده است.

ماجرا از این قرار است که پس از شهادت «سید احمد سادات»، از فرماندهان لشکر فاطمیون، مسئولان شهر اشتهارد اجازه دفن ایشان در گلزار شهدا را نمی دهند. از آنجایی که این شهید بزرگوار برادر شهید هم می باشد، انتظار می رفت که ایشان در قطعه «صالحین» که متعلق به بستگان شهدا است دفن شود اما این امر نیز با مخالفت مسئولین مواجه می شود.

موضوع از آنجایی حساس می شود که اجازه دفن این شهید در قبرستان عمومی اموات شهر اشتهارد نیز داده نمی شود و خانواده این شهید به ناچار مجبور به دفن ایشان در بیابان می گردند!

در همین راستا، خبرگزاری اطلس در گفتگو با فرزند این شهید بزرگوار، جزئیات کامل این ماجرا و آنچه بر ایشان گذشته است را جویا شده است. در ادامه، متن کامل سخنان فرزند شهید «سید احمد سادات» را مشاهده می کنید:

شهید سید احمد سادات

شهید سید احمد سادات، پر سابقه ترین نیروی مدافع حرم در سوریه است

ایشان سال ۹۱ زمانی که بحران سوریه آغاز شد به عنوان اولین مدافع حرم استان البرز و شهرستان اشتهار به مشهد رفتند و ثبت نام کردند و به عنوان گروه ۱۱ فاطمیون با ابوحامد و شهید فاتح اعزام شدند.

پدر من آنقدر در جبهه های سوریه مهارت پیدا کردند که به زودی مربی پدافند شدند. اواخر سال ۱۳۹۳ برادر کوچکشان شهید «قاسم سادات» در تل قرین به شهادت رسید و در مشهد با شهید ابوحامد و شهید فاتح به خاک سپرده شد.

پدرم از  ۹۳ به بعد مشکل ریوی پیدا کردند، تنگی نفس و سرفه های خفیف داشتند. سال ۹۴ در حلب موشک کهنه با ماشین پدرم برخورد میکند و پدرم چانباز میشوند و یک ماه در منزل استراحت میکند.

پس از اعزام مجدد پدرم، این بار ایشان به بخش ادوات می روند و جزو فرماندهان تخصصی لشکر فاطمیون می شوند. ایشان ۲۸۳ علملیات موفق را ثبت می کند، ۲۳۳۳ روز سابقه جهادی دارند که شش سال و خورده ای میشود و پر سابقه ترین نیروی مدافع حرم در سوریه است؛ ایشان در نهایت ۱۱ فروردین ۱۴۰۰ برای مرخصی می آیند به ایران و ۲۴ فروردین برای اعزام مجدد اقدام می کنند که دیر می رسند و ۲۸ فروردین به علت عفونت پیشرفته ریوی در بیمارستان الزهرای اشتهارد به شهادت می رسند.

اجازه دفن در گلزار شهدا صادر نشد

پس از شهادت پدرم، اجازه دفن در گلزار شهدا را ندادند، چون آن موقع هنوز جواب پزشکی قانونی نیامده بود و هنوز نمی دانستیم که علت اصلی فوت پدر چیست. ما دو ماه بعد متوجه شدیم که پدرم بر اثر عوارض ناشی از جنگ به شهادت رسیده است. پدرم فرمانده تخصصی ادوات بود، ادوات یعنی دود و گردو خاک و ایشان به خاطر عفونت پیشرفته که از سال ۹۲ شروع شد به شهادت رسیدند.

گواهی پزشکی قانونی

پدرم هم برادر شهید هستند، هم جانباز و ایثارگر هستند و در نهایت هم شهید شدند. پدرم باید در گلزار شهدا دفن می شدند که اجازه ندادند. خیلی راحت مسئولین اشتهار اعم از فرماندار، شهردار، امام جمعه و کسانی که مسئولیت داشتند اقدامی نکردند.

پدرم را همه می شناختند و مسئولین و مردم اشتهارد می دانستند که پدرم یکی از فرماندهان لشکر فاطمیون است. اینطور نبود که پدرم گمنام باشند و مسئولین بگویند که ما نمی دانستیم.

همرزمان پدرم می گفتند جای شهید سادات در قبرستان معمولی نیست و باید ایشان را در گلزار شهدا دفن کنید، سپاه اشتهارد اما گفت نمیشود.

در قطعه «صالحین» هم اجازه دفن ندادند

ما گفتیم بسیار خب، پدرم جانباز و ایثارگر و برادر شهید بود و ایشان باید در قطعه «صالحین» که بستگان شهدا در آن دفن می شوند دفن گردند ولی آنجا هم اجازه ندادند!

رئیس بنیاد شهید اشتهارد به چشمان من نگاه کرد و گفت: ما اینجا قطعه صالحین نداریم، در حالی که وجود دارد!

هتک حرمت به پیکر شهید؛ اجازه دفن در قبرستان عمومی هم داده نشد!

ما راضی شدیم که پدرمان در قبرستان معمولی زیر قبر پدر خودشان دفن بشوند. به قبرستان رفتیم و برای پدرمان قبر هم کندیم. مهمان ها هم آمده بودند و ما منتظر مراسم بودیم که ۷ ـ ۸ نفر ریختند، قبر را پرکردند و توهین و هتک حرمت نمودند. آنها تهدید کردند که اگر پدرتان را دفن کنید ما جنازه را در می آوریم و آتش می زنیم!

برخی از افراد گفتند اگر پدرت را اینجا دفن کنی سلاح بر میداریم و تو رو می کشیم و کنار پدرت دفن می کنیم!

چند ثانیه از پر کردن قبر توسط اوباش

برادر من با سپاه اشتهارد تماس گرفت و آنها قول همکاری دادند اما وقتی مسئولین سپاه آمدند به فاصله ۵۰۰ متری ایستادند و رفتند. آن افراد هم بعد از توهین و هتک حرمت قبر را پر کردند و هیچ برخوردی هم با آنها نشد.

پیکر شهید را در بیابان دفن کردیم!

از سال ۹۵ یا ۹۶ به بعد، مردم اشتهارد دیگر اتباع افغانستان را درون شهر راه نمی دهند و می گویند بروید در بیایان. یک فضای باز در بیایان در ۵ کیلومتری شهر اشتهارد قرار داده اند و اتباع افغانستان آنجا زندگی می کنند.

پدرم با سابقه جهادی بالا، پر سابقه ترین مدافع حرم، فرمانده تخصصی فاطمیون، جانباز مدافع حرم، ۲۸۳ عملیات موفق و برادر شهید و در نهایت خودشان هم که به شهادت رسیدند، در بیایان های اشتهارد دفن هستند و حتی هیچ کسی نیامد که از ما دلجویی کند.

از لحاظ مالی هیچگونه حمایتی از ما نشد در حالی که باقی شهدا توسط سپاه تشییع می شوند، روزی که برادرم می خواست پدرم را به بهشت سکینه انتقال بدهد، شهرداری اشتهارد یک نعش کش معمولی نمی داد و در نهایت پس از یک روز پیگیری ساعت ۶ عصر یک نعش کش دادند.

۴۰ روز بعد از شهادت پدرم امام جمعه، فرمانده سپاه و چند نفر دیگر به منزل ما آمدند، اما حتی یک دلجویی معمولی از ما نکردند. دو کیسه برنج و مبلغ یک میلیون تومان پول و رفتند! بعدا در سایت ایثارگران نوشتند که از خانواده جانباز مدافع حرم «سید احمد سادات» دلجویی شده و هدایای ارزشمند و لوح سپاس و تقدیر اهدا گردیده است که البته هیچ لوح سپاسی اینجا نیست!

ما خودمان برای چهلم پدرمان یک مراسم گرفتیم؛ ۲۰ بنر کوچک چاپ کردیم و به دیوارهای مساجد چسباندیم، به فاصله یک ساعت بعد از نصب این بنرها همه آنها را کنده بودند. مراسم چهلم پدرم به شدت مظلومانه بود، هیچ اطلاع رسانی شد در حالی که همه نهادها از بنیاد شهید گرفته تا شهرداری، فرمانداری و استانداری استان البرز می دانست و اینطور نبود که بی اطلاع باشند. یعنی نخواستند که مراسم تشیع بگیرند و پدرم در قطعه شهدا دفن شوند.

وقتی کارمند یک اداره ای به رحمت خدا می رود، آن اداره یک بنری را چاپ می کند و مسئولین آن اداره با خانواده مرحوم ابراز همدردی می کنند، اما حتی یک بنر برای پدر ما نزدند و هیچ کسی به منزل ما نیامد.

پدر من اگر سوریه نمی رفت اوضاع مالی اش خیلی بهتر می شد؛ پدرم از سالی که رفت سوریه فقط ۱۱ ماه مرخصی گرفت، یعنی ۷ سال سابقه جهاد دارد و فقط زمانی که جانباز شدند در منزل ماندند.

خواهر ۱۳ ساله من پس از این ماجراها افسرده شده و نمی خندد. در حالی که برای مصلحت نظام و حریم شیعیان از داشتن پدر محروم شده بود، روز دفن پدرم قبرش را پر می کنند و فحش هم می دهند.

غیر از افرادی که هتک حرکمت کردند و قبر را پر کردند، همه مسئولین مقصر اصلی این ماجرا هستند؛ از رئیس بنیاد شهید اشتهارد گرفته تا فرمانده سپاه اشتهارد، امام جمعه اشتهارد، شهردار اشتهارد، شورای شهر اشتهارد و فرماندار اشتهارد، همه مقصر هستند.

تهیه و تنظیم: سید مصطفی موسوی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟