قهرمان آدم خودساخته ای بود

  • انتشار: ۲ جوزا ۱۴۰۱
  • سرویس: دیدگاهورزشی
  • شناسه مطلب: 130617

به مناسبت درگذشت حاجی قهرمان، پهلوان ابراهیم خدری، قهرمان ورزش کشتی کشور و اولین مدال آور المپیک برای افغانستان!
١- قهرمان آدم خودساخته ای بود. پهلوان نه تنها در سطح قومی بلکه در سطح ملی، هویت بخش و غرور آفرین شد. اسم و شهرتش تابع زحمت و خودساختگی اش بود. او را در آغاز، ابراهیم بچه شُشی می گفتند، زیرا از سماوار شُش کباب پزی در بازار مرادخانی به سکوی المپیک جهانی رسید. مرسوم بود که رستورانت ها و سماور های اطراف ارگ، عصرها غذای اضافه از پخت دربار را از مطبخ شاهی می خریدند و از آن جهت که با توجه به فقر عمومی در کابل خریدار خوبی داشت، در بازار به فروش می رساندند. این کار در رستورانت شُشی هم صورت می گرفت. حاجی قهرمان از میانه چنین محیط سختی خودش را به سکوی قهرمانی رساند. در شرایط سخت و زمانی که مجال هیچ کاری برای بخش های مشخصی از جامعه داده نمی شد، آنگونه که خود گفته است، ابتدا خودش و سپس با رهنمایی پهلوان هایی چون حسن سرجنگ و خلیفه عبدل در ارکاره های محلی و بدون امکانات کابل، تمرین کشتی می کرد.
٢- پهلوانی جایگاه موثر و پر طرفداری در کابل داشت. هیچ ورزشی به پای آن نمی رسید. مهمترین بخش های جشن های تابستانی استقلال، مسابقات پهلوانی بود که برای گرم تر شدن آن پهلوان های کشورهای همسایه را نیز دعوت می کردند. قبل از ابراهیم، پهلوان های جامعه تشیع، به دلیل محدویت ها نتوانستند به سکوی شهرت برسند. زمانه سختی بود. پهلوان آته رامَی ( آته رحمی ) در جشن های استقلال در استادیوم دوره پغمان در حضور شاه امان ا… حریفش را به زمین زد. تبعیض مذهبی به حدی در سیستم سیاسی، رایج بود که داور نتوانست دست رامی را به عنوان پیروز مسابقه بلند کند و این تشریفات رایج پهلوانی رعایت نشد. شاه هم به دلیل همین جو سنگین پسا عبدالرحمنی، جرات نکرد تا چپن و پاداش رامی را در حضور جمع بدهد. شاه امان الله، شبانه به کوته ( اتاق) رامی در کاه فروشی آمد و پاداشش را داد. کینه پیروزی رامی در پغمان تازه بود و وقتی آته رامَی در لب دریای مرادخانی، وضو می گرفت، بر سر شیوه وضو گرفتن شدیدا، لت و کوب شد. همینگونه بود پهلوان برات افشار که در وزن خود قهرمان وزن هشت بود. گاهی وقت ها که پهلوان های مورد حمایت متعصبین دربار، پس از جوره شدن و کشتی با پهلوان های شیعه، پیروز می شدند، برای تفاخر در محلات شیعه نشین رژه می رفتند و بعضا کلمات موهن و رکیک می گفتند. داستان درگیری و زندانی شدن مرحوم حاجی حسن بچه شاه قل با پهلوان سلیمانخیل معروف است. ابراهیم در چنین عصری موانع را کنار زد و تبدیل به یک الگو و نماد هویتی شد. زمانه پهلوان ابراهیم را وقتی به خوبی درک می کنیم که بفهمیم او در عصر استبداد پسا امان الله خان ( عصر استبداد هاشم خان قبل از دهه دموکراسی ) به شهرت رسید و رشد کرد. یعنی در زمانه او حتی روایت مدارا و آزادی های رایج عصر شاه امان الله نیز سلب شده بود.
٣- پهلوان ابراهیم مرد متدین بود و تا پایان عمر در زمره پیر غلامان اهل بیت (ع) قرار داشت. وقتی مسابقات ملی یا بین المللی می داشت، در تکیه خانه عمومی چنداول نزد مرحوم آیت الله العظمی میرعلی احمد حجت(رح) می آمد و دعای پیروزی می گرفت. تا آخرین لحظات عمر هم در مسیر قرآن و اهل بیت (ع) ماند و مستمع همیشه حاضر مجالش منقبت خوانی بود.
روحش شاد! خدایش او را با مولایش علی(ع) محشور کند.

شجاع حسین محسنی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟