شورای علما وبازی دو سرباخت قضیه بلخاب!

ظاهرا توافق شده است که هیاتی از سوی شورای علما برای حل مسالمت آمیز قضیه بلخاب بروند و موضوع را فیصله نمایند.

۱_ دلسوزی و تلاش شورای نامبرده قابل قدر است؛ اما قرار نیست طالبان به شورای علما احترام گذاشته و به ریش به گرو گذاشته آن حرمت نهد. فکر می کنم این مداخله دو سر باخت برای شورا نامبرده باشد؛ زیرا اگر مولوی مهدی را به کابل اورد و تضمین دهد، طالب به تضمین خود احترام نخواهد گذاشت و مهدی با مرگ یا روزهای دشواری رو برو خواهد شد. در این صورت شورای علما بعنوان دام و ابزار دست دشمنان هزاره تلقی خواهد شد. اگر موفق به دستگیری مهدی نشوند، طالب اقدام نظامی خواهد کرد و راه را برای شورش ها و سرپیچی های بعدی باز نخواهد گذاشت. که باز هم اعتباری برای شورا علما نمی ماند. طالبان رفتن شورا را پیراهن حضرت عثمان درست کرده مستند به همان به بلخاب تجاوز خواهد کرد و باز هم ریش شورا در باد به تراش خواهد رفت.

۲. در زمان حمله به دفتر شورای علما نوشتم که آن حمله و قضیه مولوی مهدی از یک جا آب می خورند و آن نزاع دو جناح حاکم است؛ قندهاری ها در صدد مدارا و طاعشی ها در صدد تشدد بیشتر اند. دو عضو شیعه طاعش احتمالا درتحریک طاعش علیه مهدی و شورای علما دست داشته باشند. زیرا یکی مهدی را رقیب می بیند و دیگری شورای علما را.

۳. لجاجت و عناد گروه حاکم فرصت پیش آمده برای زهر چشم گرفتن از شمال را از دست نمیدهد. مگر که شورای علما مهدی را کت بسته تسلیم کند. راه حل مناسب خارج شدن مهدی از بلخاب است. راه دوم آمادگی برای یک جنگ سرنوشت ساز. گروه حاکم به رغم غرور و هیمنه ببر کاغذی اکنون بیش از هر زمانی آسیب پذیرتر است.

۴_ آیت الله واعظ زاده اشتباه بزرگی خواهد کرد اگر در دام این بازی افتاده به بلخاب برود.

محمد مناقبی