سیا‌ه‌ترین پروژه

انحصار‌طلبان، انحصارگرایی و تمامیت‌خواهی خود را ثبات می‌دانند. اصل مشارکت در قدرت را شرکت سهامی می‌خوانند و آن را مردود می‌شمارند. هرگونه چالش در برابر این انحصارگرایی مطلق و تبعیض ناروا را گام گذاشتن در مسیر ویرانی کشور قلم‌داد می‌نمایند.

دلال‌ها و کاسب‌های سیاسی به طمع بدست آوردن جایگاه و نانی، متملقانه این تفکر تمامیت‌خواهانه را ترویج می‌کنند. ابله‌های سیاسی، از سر نابخردی به این دام فریب‌کارانه میفتند و با بلاهت تمام از آن سخن می‌گویند.

روشن است که ثبات به قیمت استبداد اقلیت و شعار آبادانی، به قیمت بردگی اکثریت جامعه، سیاه‌ترین پروژه است، ثابت نیست، مرگ است، آبادانی نیست، بزرگ‌ترین ویرانی است. در فقدان آزادی و حقوق اساسی مردم، چیزی بدست نمی‌آید و جامعه هر روز بیش‌تر به قهقرا می‌رود. تاریخ افغانستان گواه است.

سید جواد سجادی