سطح مطالبات ما از طالبان در حد فاجعه است

تاسف بار است که عده ای، حقوق اولیه ای که هر انسانی تحت هر شرایط، باید و حتما از آن حقوق بهره‌مند باشد را به عنوان مطالبات اصلی و جدی از اداره فعلی کابل می انگارند و عنوان می‌کنند.

حق تحصیل، حق زندگی در امنیت، حق داشتن شغل مناسب و تامین معیشت، حق آزادی های دینی و مذهبی و نیز آزادی های فردی (مادامیکه به حقوق بقیه ضربه نزند)‌ و مواردی از این دست، جز مواردی است که تأمین آن برای اتباع یک کشور، جزو وظایف قطعی هر حکومتی است و اساسأ این موارد، نیازمند مطالبه آن توسط شهروندان نیست.

اصلی ترین مسأله ما در مواجهه با طالبان، در شرایط کنونی، عدم مشروعیت این گروه در حکمرانی است.

پایین آوردن سطح مطالبات در این اندازه که به مدرسه رفتن دختران قناعت کنیم و‌ اگر این خواسته و‌امثال آن محقق شود، حس پیروزی به ما دست بدهد، عملا، فروکاست سطح مطالبات و مشروعیت بخشی به یک گروه استخباراتی است که نه از مشروعیت داخلی برخوردار است و نه از مشروعیت بین المللی.

گروه طالبان، بخشی از مردم افغانستان است و حضور این گروه، در کنار بقیه مردم افغانستان در ساختار قدرت، منطقی است. اما این گروه، بدون اینکه برنامه مدونی برای اداره کشور داشته باشد، جغرافیا و نفوس افغانستان را با قدرت سرنیزه و‌ همکاری آمریکا برای رسیدن به منافع شخصی و حزبی خود به گروگان گرفته است.

از این منظر، پایین آوردن سطح مطالبات از طالبان به حقوق اولیه انسانی، فاجعه ای است که افراد ناآگاه، به آن دامن می‌زنند. و تا زمانی که ما سطح مطالبات خود را در جایگاه اصلی آن قرار ندهیم، طبیعیست که استیفای همین حقوق بدیهی و طبیعی اولیه هم از اداره کابل، مقدور نباشد.

سید احمد موسوی مبلغ