سبک مدیریت اشغالگری!

طالبان را به عنوان یک گروه می توان نام گرفت اما تحمیل عنوان “امارت اسلامی” را هرگز نمی توان قبول کرد زیرا هنوز نوع نظام و حکومت تعیین نشده است. با این وضعیت با طالبان سرکردن مشکل خواهد شد.

طالبان اکنون در همه مناطق کشور گماشته هایی را از قوم خود گماشته که برخلاف ادعای آن گروه مبنی بر اینکه به حقوق اقوام احترام دارد و طالبان تنها متعلق به یک گروه قومی نیست، می باشد. زیرا این سبک مدیریت در داخل کشور مثل اشغالگری خارجی است. در سابق استعمارگران انگلیسی وقتی بر یک کشوری با زور غلبه پیدا میکردند، حاکمان محلی را نیز از گماشته های خود تعیین میکردند.
حال طالبان نیز در هر ولسوالی و ولایت که تصرف کرده اند و یا با مصالحه و دوراندیشی مردم بخاطر اجتناب از جنگ به آنان تحویل داده شده است، والی، ولسوال و قومندان امنیه را از قوم و هم تبار خود یعنی اوغو و پشتو زبان تعیین کرده که هیچ سنخیتی با مردم محل و بومی ندارند، نه زبان مردم را می فهمند و نه به مردم کمک می توانند، بلکه حتی مایه آزار روحی و روانی خانواده های داغدیده از جنگ هستند.

چرا طالبان وقتی ولسوالیها و ولایات به آنها اعلام تسلیمی کردند، از خود مردم محل و بومی آن منطقه در راستای اداره دولتهای محلی استفاده نمی کنند؟ مگر آنها از این کشور نیستند؟ صدها و هزاران نخبه، تحصیل کرده و مسلکی در این مناطق هستند که طالبان باید اداره محلی را به آنها بسپارند و آنها ولسوالی خود را و ولایت خود را بهتر اداره می توانند. این وضعیتی که الان طالبان در پیش گرفته، نوع اشغالگری است که عواقب خوبی برای این گروه نخواهد داشت. مثلاً لازم نیست در ولایت هرات، بدخشان، مزار، فاریاب، دایکندی و بامیان وقتی به طالبان تسلیم شده و جنگی در میان نبوده با وجود هزاران فرد تحصیلکرده و مسلکی از همان شهر طالبان یک ملای بی سواد پشتو زبان را والی، قومندان امنیه و …. تعیین کند. این روش اهانت به مردم و جوانان این مرز و بوم هست.

احمدی رشاد